. De foto's tonen Libanese jagers die zich bezig houden met het schieten op alles wat overvliegt. Libanon ligt aan de uiterste oostkust van de Middellandse Zee. Vogelbescherming Vlaanderen verzoekt de VN om snel in te grijpen.
Vogelmoord in Egypte
Ik wil de
Vogelbescherming België ontzettend bedanken voor deze informatie over de verschrikking van de trekvogels en hun de petitie. Nadat ik een artikel las over de vogelmoord in de National Geographic Magazine, in Egypte en Libië, ben ik weken lang opzoek geweest naar een petitie waar ook ter wereld, over deze ellende. Zeer onder de indruk ben ik van deze organisatie die mij deze informatie laat gebruiken voordat ze het plaatsen in hun eigen vogelblad in september. Met andere woorden bij hen gaat het om de vogels en niet om eigenbelang!!! Ik vraag dan ook met klem aan ieder die dit leest om de petitie te tekenen en door te sturen.
Egyptische vogelvangers doden jaarlijks miljoenen trekvogels
PETITIE:
https://www.nabu.de/tiereundpflanzen/voegel/zugvoegel/jagd/aegypten/15711.html#englisch
Jan Rodts
De voorbije maanden werd het internationale nieuws beheerst door de gewelddadige en bloedige gebeurtenissen in Egypte. Tienduizenden ontevreden Egyptenaren betoogden nagenoeg dag en nacht op het inmiddels wereldbekende Tahrirplein in de hoofdstad Caïro. Tijdens uit de hand gelopen manifestaties sneuvelden honderden mensen. De ziekenhuizen konden de toevloed amper aan. Er ontstond een enorme volkswoede tegen de inefficiëntie én de islamistische eenzijdigheid van het bewind. Met al die menselijke ellende zouden we bijna vergeten dat Egypte ook voor vogels een ware hel is. De noordkust die grenst aan de Middellandse Zee is elk jaar het vroegtijdige eindstation voor miljoenen Europese trekvogels.
Zevenhonderd kilometer verticale netten staan vrijwel ononderbroken opgesteld vanaf de Libische kust, over die van Egypte tot aan de Sinaï. Jaarlijks worden op die manier miljoenen trekvogels gevangen om uiteindelijk in de Egyptische eethuizen en restaurants te belanden. De plaatselijke vogelvangers hebben zich vooral gespecialiseerd in de vangst van Kwartels (Coturnix coturnix). De vangnetten zijn uiteraard allesbehalve selectief waardoor ook soorten worden gevangen waarvoor wij in Europa veel geld over hebben om ze voor uitsterven te behoeden. Er worden ook zogenaamde ‘spiegelnetten’ ingezet. Dat zijn dubbele netten, bestaande uit een exemplaar met grote mazen en een met kleine mazen. Daardoor kan in twee richtingen worden gevangen en raken ook tal van kleinere zangvogels erin verstrikt.
Dankzij een reportage die de Duitse omroep ARD (Das Erste) ( zie video) in juni 2013 wereldkundig maakte, kregen wij min of meer een zicht op de soorten die er het meeste worden gevangen: Zomertortel (Streptopelia turtur), Grauwe Klauwier (Lanius collurio), Tapuit (Oenanthe oenanthe) en vooral Kwartel. Naast de voor vogels nagenoeg onzichtbare muur van netten wordt ook nog eens iedere eenzame boom langs de kust – die vogels graag gebruiken om in uit te rusten na de vermoeiende oversteek over zee – volledig met netten ingepakt. Vogels die in dit soort ‘fuiken’ belanden, zijn sowieso verloren: Fitis (Phylloscopus trochilus), Braamsluiper (Sylvia curruca), Grasmus (Sylvia communis), Paapje (Saxicola rubetra) en Gekraagde Roodstaart (Phoenicurus phoenicurus). Maar ook Hop (Upupa epops), Bijeneter (Merops apiaster) en Griel (Burhinus oedicnemus) ontsnappen er niet aan.
Vleugel breken
Deze grootschalige vangst vindt vooral plaats tijdens de najaarstrek; terwijl je dit artikel leest dus. Je kan je afvragen hoe de vogelvangers erin slagen om aan de rand van een hete woestijn hun buit vers te houden? Investeren in dure koelcellen of diepvrieswagens kunnen ze niet. Ze hebben er iets anders op gevonden. Als de goed doorvoede vogels uit het net zijn gehaald (ze hebben een vetlaag opgebouwd om de woestijn te kunnen oversteken), wordt minstens één vleugel gebroken. De vogels blijven dus in leven tot de verwerking in de stad begint. De manier waarop miljoenen trekvogels worden gevangen, vervoerd, behandeld en afgemaakt, plaatst niet alleen de vangst op zich in een macaber daglicht, ook het vreselijke dierenleed dat ermee gepaard gaat, schreeuwt om doelgerichte actie.
Naar aantallen is het voorlopig nog gissen, maar volgens experts zou het om tientallen miljoenen vogels per jaar gaan. In ‘Mens & Vogel’ belichtten wij in elke editie van de vorige jaargang de problematiek van de massale vogelvangst in de landen rond de Middellandse Zee. De situatie op Cyprus en Malta, maar ook die in Italië en Frankrijk blijft een doorn in het oog van Vogelbescherming Vlaanderen. Tijdens de trek hebben vogels sowieso al af te rekenen met allerlei natuurlijke hindernissen. Ze kunnen in mist terechtkomen en daardoor gedesoriënteerd raken, ze kunnen noodweer treffen boven zee of in de bergen of door stormen uit koers worden geslagen. Of misschien vinden ze niet genoeg voedsel zodat ze onvoldoende vetreserves kunnen aanleggen en niet in één ruk de Middellandse Zee of de Sahara kunnen oversteken. Al deze natuurlijke verliezen, hoe groot ze misschien ook lijken, zijn ‘ingecalculeerd’. Er overleven genoeg individuen om de populaties op peil te houden.
Massasport
Het is echter door toedoen van de mens dat een kwart van alle vogelsoorten in Europa in aantal achteruit gaat en ernstig in de problemen komt. Veel van die soorten zijn trekvogels. De meest directe, menselijke ingreep in het leven van trekvogels is de jacht. In landen rond de Middellandse Zee – niet alleen in Zuid-Europa maar ook in Noord-Afrika – is de jacht op trekvogels een massa-evenement. De omvang tart elke verbeelding. Elk jaar worden tientallen miljoenen vogels geschoten en gevangen. De inventiviteit die hierbij aan de dag wordt gelegd, is grenzeloos. De vraag is hoe lang deze soorten dit nog kunnen volhouden?
Haantal vogelsoorten steeds verder achteruit boert. Een groot aandeel van onze broedvogels heeft nu al af te rekenen met habitatverlies en klimaatveranderingen. Populaties van soorten als Fitis, Nachtegaal (Luscinia megarhynchos), Wielewaal (Oriolus oriolus), Tapuit en Nachtzwaluw (Caprimulgus europaeus) lijden hier wellicht enorm onder. Wat kan Vogelbescherming Vlaanderen nu ondernemen om al deze aanslagen op onze trekvogels een halt toe te roepen? Dat is een vraag die niet eenvoudig te beantwoorden is.et is dus niet verwonderlijk dat wij hier in Vlaanderen steeds vaker moeten vaststellen dat een
Actie
Acties gericht tegen dergelijke misstanden in EU-lidstaten zoals Malta zijn nog min of meer haalbaar. De campagne die onze vereniging in 2004 tegen Malta opstartte omwille van het toelaten van de lentejacht op Zomertortel en Kwartel is daarvan het bewijs. Het Europees Hof van Justitie veroordeelde Malta daarvoor op 10 september 2009. En dan nog blijft het erg moeilijk om de problemen efficiënt aan te pakken en enige vooruitgang te boeken. Nog steeds worden er jaarlijks duizenden beschermde en zeldzame trekvogels geschoten en gevangen. Nóg moeilijker wordt het als je actie moet voeren tegen excessen die zich voordoen in een land dat niet tot de EU behoort. Daarvoor kan je niet meteen het Europees Parlement, de Europese Commissie of het Hof van Justitie vragen om tussen te komen.
Dit wil echter niet zeggen dat wat er in Egypte gebeurt wettelijk is toegestaan. Er zouden blijkbaar duidelijke restricties betreffende de afmetingen van de vangnetten gelden. Die beperkende regelgeving wordt echter totaal genegeerd, laat staan dat er enige vorm van controle of handhaving is. Egypte ratificeerde nochtans het Internationaal Verdrag tot Bescherming van Vogels (18 oktober 1950 te Parijs), maar de regels worden niet toegepast. Het ondertekende en ratificeerde ook de Afrikaans-Euraziatische overeenkomst over watervogels (AEWA). Dat is het meest omvangrijke verdrag dat valt onder de ‘Convention on the Conservation of Migratory Species of Wild Animals’ (Conventie van Bonn, 1979).
Onze vereniging heeft deze afschuwelijke zaak inmiddels aangekaart bij de Belgische leden van het Europees Parlement. Het gaat hier tenslotte om Europese broedvogels die in Noord-Afrika massaal worden afgeslacht tijdens de trek naar hun overwinteringsgebieden. Wij onderzoeken nu in welke mate een beroep kan worden gedaan op hoger genoemde internationale verdragen. We moeten er wel al rekening mee houden dat internationale verdragen geen sanctiemechanisme hebben zoals we kennen in het Europees recht …
http://voordierenblogger.blogspot.nl/2013/08/waarom-staan-we-dit-toe-jaarlijks-10.html
Mijn eerdere artikel voor dat ik op zoek ging naar een petitie. Dank je Leny voor je hulp xxx
Vorige week emigreerden chimpansees én beste vrienden Antoine en Bingo naar Primadomus, de Spaanse vestiging van AAP. Een bijzonder moment, want Antoine woonde al 22 jaar bij
De chimpansees gaan een toekomst tegemoet die in schril contrast staat met de situaties waaruit Stichting AAP ze ooit redde. Antoine, nu 37 jaar oud, leefde meer dan tien jaar in een bevuilde kelder in een Belgisch landhuis. Zijn excentrieke eigenaresse hield hem al die tijd gescheiden van vrouwtjeschimpansee Prudence, waardoor geen van beiden leerde met soortgenoten om te gaan. Toen ze in 1991 bij AAP kwamen, maakte Prudence echter snel nieuwe vrienden. Voor Antoine bleek dat allemaal wat moeilijker. Jarenlang liet hij geen andere chimpansees toe, totdat Bingo er vijf jaar geleden in slaagde om zijn hart te veroveren. De 44-jarige Bingo is zeer sociaal en speels, wat bijzonder is voor een dier dat zo lang zonder soortgenoten heeft geleefd. Want nadat hij in 1974 door een rondreizend circus werd achtergelaten op een marktplein, leefde hij zo’n 30 jaar in eenzaamheid in een Italiaanse stadsdierentuin. In 2004 haalde AAP hem naar Almere.
De afgelopen jaren heeft de vrolijke Bingo al heel wat chimpansees met een traumatisch verleden laten zien hoe het is om weer aap te zijn. Maar met Antoine bleek het wel erg goed te klikken. De twee werden beste vrienden. Regelmatig rennen ze speels achter elkaar aan en proberen elkaars voeten te pakken tijdens het lopen. Ook hebben de mannetjes de grootste lol tijdens het kietelen, waarbij ze hardop schaterlachen. Op z’n chimpansees natuurlijk. Ontroerende taferelen bij AAP die binnenkort in de grote, groene verblijven van Primadomus in Spanje worden voortgezet. Waar Antoine bovendien voor het eerst sinds jaren zijn jeugdvriendin Prudence zal terugzien. Zij behoorde tot de eerste groep chimpansees die naar de Spaanse vestiging verhuisde, vlak na de opening van Primadomus in 2009.
