By: Gail A Brunzo
Posted: vri, 05/09/2014
Op 9 mei 2014 was het precies een jaar geleden dat Cinderella, de Amoertijger, weer werd uitgezet in het wild. We noemden haar Cinderella, Zolushka in het Russisch, omdat we hoopten dat haar verhaal een sprookjeseinde zou krijgen.
Op 25 februari 2012 werd een zes maanden oude tijgerin naar het Russian Wildlife Department in het dorpje Krounovka gebracht. Ze was in een deken gewikkeld, een teken van haar slechte conditie. Normaal gesproken is een tijger van die leeftijd erg gevaarlijk, maar Cinderella was volkomen hulpeloos. Ze werd 2,5 week scherp in de gaten gehouden door de dierenarts. Op 14 maart werd ze overgebracht naar een ander opvangcentrum, waar ze tot haar vrijlating op 9 mei 2103 verbleef.
Het nieuws over de vrijlating van Cinderella ging de hele wereld over. De prachtige foto's en video's van haar sprong naar vrijheid werden door miljoenen mensen bekeken. Veel mensen voelden zich verbonden met de tijgerin, net als veel IFAW-collega's, die me in de gangen aanhielden voor updates.
Toen Cinderella haar vrijheid tegemoet sprong, was ons werk nog lang niet klaar. Terwijl ze bezig was om haar nieuwe omgeving te ontdekken, hield de wereld zijn adem in of ze het wel zou redden in het wild.
De eerste berichten die we ontvingen via haar gps-zender waren positief. Cinderella had genoeg te eten en onderzocht haar territorium nauwkeurig. Toen lieten de data zien dat ze het beschermde gebied verlaten had! We beleefden enkele angstige dagen, tot ze weer in het park verscheen. Weken gingen voorbij en alles ging prima, tot haar zender ineens geen berichten meer verzond!
Waar was ze? Leefde ze nog? Waren stropers het beschermde gebied binnengedrongen en hadden ze haar gedood? De volgende weken deden we alles om Cinderella terug te vinden. Eindelijk kregen we weer een signaal; ze leefde nog en het ging goed met haar! Onze trackers bleven haar volgen tijdens de lange, koude winter in het oosten van Rusland.
Het doel van het IFAW is om dieren te rehabiliteren en hen te stimuleren om hun natuurlijke gedrag te vertonen, zo ontwikkelen ze de vaardigheden om te overleven in het wild. We monitoren de dieren tijdens hun rehabilitatie tot ze de gewenste vaardigheden laten zien. De opvang is geslaagd wanneer:
- het dier overleeft
- het zich gedraagt als een wild dier
- er weinig tot geen conflict is met mensen of gedomesticeerde dieren - net als bij elk ander wild dier
- er geen schade wordt toegebracht aan bestaande populaties
- en, in het geval van Amoertijgers, ze de strenge winter overleven.
Cinderella voldeed aan alle eisen en maakt nu deel uit van de kleine populatie Amoertijgers. Een andere graadmeter voor succes is reproductie. Een sprookje eindigt meestal met het meisje dat met de knappe prins trouwt, en daar wachten we nu op. Hoewel Cinderella nog te jong is om te paren, heeft ze contact met een mannetje in het beschermde gebied.
Dit zijn goede signalen!
Zo te zien is Cinderella blij om haar wilde leven weer terug te hebben. Het einde van Cinderella's sprookje is erg belangrijk, zo kunnen we aantonen dat het rehabiliteren en uitzetten van tijgers succesvol kan zijn en dat dit kan helpen bij het herstellen van tijgerpopulaties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten