Bron: www.piepvandaag.nl
Bij stierengevechten denkt iedereen aan het buitengewone leed dat stieren wordt aangedaan ter vermaak van mensen. Wat de meeste mensen echter niet weten is dat paarden ook gebruikt worden bij stierengevechten en dat ze, net als de stier, enorm worden uitgebuit door de stierenvechtsector. Stierenvechtpaarden worden keer op keer ingezet in de arena. Telkens zien en ruiken ze het bloed, de angst en de dood van de stieren. Soms raken ze zelf zo ernstig verwond dat ze de hoogste prijs betalen: de dood.
Paarden, de onbekende slachtoffers van het stierenvechten © Tomas Castelazo, www.tomascastelazo.com / Wikimedia Commons
Paarden worden gebruikt bij diverse soorten stierengevechten en in enkele gevallen tijdens wrede feesten met stieren, zoals bij Toro de la Vega. De rassen die tegenwoordig het meest gebruikt worden zijn: Lusitano, Anglo-Arabiers en Hispano-Arabiers of paarden met een kruising van Breton of Pecheron. In het soort stierengevecht dat kenmerkend is voor Spanje hebben paarden de picador op hun rug, een ruiter die een lange lans in de nekspieren van de spier steekt. De stier lijdt hierbij helse pijnen. In zijn paniek valt hij vervolgens het paard aan. Bij dit soort stierengevechten draagt het paard een beschermende deken om te voorkomen dat het dier verwond raakt. Maar soms raakt de deken beschadigd en bereiken de hoorns van de stier het lichaam van het paard, met vaak dramatische gevolgen. Als dit gebeurt is de kans groot dat het paard in de arena sterft of korte tijd later wordt afgemaakt.
Maar ook wanneer het paard niet verwond raakt, is het stierengevecht een enorme bron van stress. Het paard wordt geblinddoekt waardoor hij gedesoriënteerd is, niet kan vluchten en niet ziet waar het gevaar vandaan komt. De angstige stier valt het paard aan, maar deze kan de stier niet zien. Paarden komen regelmatig ten val tijdens dit soort aanvallen.
Bij andere soorten stierengevechten draagt het paard geen beschermende deken en is hij niet geblinddoekt waardoor hij alles kan zien. Dit is bijvoorbeeld het geval bij de Rejoneos/corridas de rejones waarbij men vanaf een paard ‘vecht’ met de stier. Hoewel de paarden getraind zijn om de stier te ontwijken levert dit enorm veel stress op. Daarnaast lopen ze een hoog risico om ernstig verwond te raken.
Paarden tijdens een training in Sevilla vlak voor het stierengevecht © CAS International
Tienduizenden paarden sterven per jaar
Als paarden niet meer bruikbaar zijn voor het stierengevecht worden ze naar het slachthuis gebracht. Exacte cijfers zijn er niet, maar er wordt geschat dat tienduizenden paarden per jaar afgemaakt worden binnen de stierenvechtsector.
Marius Kolff, directeur van CAS International, een Nederlandse organisatie die zich uitsluitend richt op het bestrijden van het stierenvechten en feesten met stieren, zegt het volgende over de paarden:
“Ik kan ongelofelijk boos worden wanneer ik hoor dat er weer een paard in zijn buik is geraakt door de hoorns van een stier…. dat de darmen eruit hangen. Ik werd eens geïnterviewd toen dit bericht heel vers was en de interviewer vroeg mij ernaar. Ik werd zo vurig emotioneel, dat het interview grote impact had en tot in China werd vertoond. Dat paarden zo worden misbruikt, vaak nog na een leven lang de mens te hebben gediend, vind ik vreselijk. Het is allemaal al zo erg met de stierengevechten en dan ook dit nog. Op honden na de oudste en trouwste dienaar van de mens: het nobele paard, dat zo wordt afgeragd in die bloedige arena’s.”CAS International zet zich niet alleen in voor de stieren, maar ook voor de paarden die het slachtoffer zijn van de stierenvechtsector. Bekijk deze video van een paard dat aangevallen wordt door een stier (beelden zijn schokkend):
3 keer op de hoorns genomenSoms, als paarden zeer goed werk hebben verricht in de ogen van stierenvechtliefhebbers, mogen ze met pensioen. Dit was het geval bij paard Cagancho. Het verhaal van dit paard, dat als een legende wordt gezien, laat niemand koud. Hij is elf jaar lang ingezet in meer dan 300 stierengevechten (6 stieren worden gedood per stierengevecht) en heeft meer dan 1.000 stieren voor zich gehad. Het dier heeft meer dan 600.000 kilometer ‘gereden’ voor stierengevechten in Spanje, Portugal en Frankrijk. Hij heeft vijf keer de Atlantische oceaan overgevlogen voor gevechten in Mexico. Cagancho werd drie keer op de hoorns genomen en kwam er weer bovenop. Hij wordt door stierenvechtliefhebbers als een zeer moedig paard gezien met veel pit. Zo kwam hij dichterbij de hoorns van de stieren dan andere paarden.
Cagancho werd ouder dan 30 jaar en kon met ‘pensioen’. Hij stierf aan de gevolgen van een beroerte in augustus 2015. Zijn laatste stierengevecht was in 2002. Alleen de sterren onder de paarden mogen in leven blijven na jaren dienstbaarheid. Zijn dood werd in veel kranten gepubliceerd, zijn leven met veel lof vereerd. Cagancho moest er wel een hoge prijs voor betalen door telkens terug te keren naar de arena, naar de geur van angst en dood, naar de plek des onheil waar stieren genadeloos worden toegetakeld tot ze letterlijk door hun knieën gaan. Paarden zijn zeer gevoelig voor angst en voelen de energie van anderen heel goed aan. Het feit dat Cagancho geen angst toonde betekent uiteraard niet dat hij het niet voelde. Cagancho, een ster onder de sterren, werd beroemd en daarmee werd de intensiviteit zichtbaar waarin hij is ingezet. Zijn verhaal bezorgt kippenvel en laat zien in welke mate paarden worden uitgebuit door de stierenvechtsector. Cagancho mocht wachten op een natuurlijke dood. De rest, de onbekende paarden, sterven in de schaduw van de anonimiteit een stille dood.
Bron: CAS International, el Mundo ©PiepVandaag.nl Estefanía Pampín Zuidmeer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten