Bron : www.varkensinnood.nl
Nét voor het begin van het zomerreces heeft de stuurgroep Bigvitaliteit het plan van aanpak ‘Verlaging Biggenuitval’ overhandigd aan de Tweede Kamer. De inhoud stemt op zich optimistisch: het zou er zomaar toe kunnen leiden dat zeugen minder én gezondere biggen krijgen en dat ze die zelf grootbrengen. Grote vraag: volgt er deze keer wél concrete actie?
Zelf grootbrengen
Het beste nieuws uit het plan van stuurgroep Bigvitaliteit, die in april aan het werk werd gezet na een succesvolle campagne van Varkens in Nood tegen de massale biggensterfte op boerderijen, is dat het voorstelt om zeugen voortaan zelf hun jongen te laten grootbrengen. Als die aanbeveling wordt opgevolgd, gaan kunstmelk en zogenoemde pleegzeugen in de ban.
Extreem veel jongen
Ook benadrukken de schrijvers van het plan voor het eerst dat er moet worden gezocht naar een ‘optimale toomgrootte’. Op dit moment streven producenten slechts naar zoveel mogelijk biggen per worp, waardoor er relatief veel jonge varkens sterven door zwakte of gebrek aan melk. Varkens in Nood zou het toejuichen als de vee-industrie afstand neemt van extreem grote tomen, maar we vinden het jammer dat de stuurgroep alleen economische motieven noemt en geen principiële. Ook de acceptatie van een voorlopige stijging van de tomen – door de stuurgroep onafwendbaar geacht omdat er daar nu eenmaal op is geselecteerd – wijzen we af.
Vervolg
Het plan van aanpak krijgt na de zomer een vervolg; dan gaat de zogenoemde expertgroep Bigvitaliteit aan de slag. Zij komen eind 2016 met concrete adviezen, waarna eind 2017 een duidelijke daling te zien moet zijn van het sterftecijfer. Jammer genoeg noemt de stuurgroep hierbij geen concrete aantallen. Ook bevat het rapport een heel aantal zaken die onvoldoende concreet worden, zoals over het belang van bijscholing, een voorgenomen ‘open communicatie’ en het doel om ‘op termijn streefcijfers te kunnen vaststellen’.
Scepsis
Bij optimisme voegt zich daardoor toch ook scepsis. Die wordt verder gevoed door het feit dat de stuurgroep een reïncarnatie is van eenzelfde club die zeven jaar geleden géén verandering voor elkaar kreeg. In 2009 voerde Varkens in Nood namelijk ook campagne tegen biggensterfte, waarna de toenmalige minister Gerda Verburg Bigvitaliteit oprichtte. Na een aanvankelijk succes in het terugdringen stierf de organisatie echter een stille dood. Eind 2015 bleek vervolgens dat er dat jaar 6 miljoen jonge varkens vroegtijdig waren gestorven; een miljoen meer dan in 2009. Het is dus te hopen dat de geschiedenis zich niet zal herhalen, en dat de stuurgroep deze keer wél stevig ingrijpt.
Zelf grootbrengen
Het beste nieuws uit het plan van stuurgroep Bigvitaliteit, die in april aan het werk werd gezet na een succesvolle campagne van Varkens in Nood tegen de massale biggensterfte op boerderijen, is dat het voorstelt om zeugen voortaan zelf hun jongen te laten grootbrengen. Als die aanbeveling wordt opgevolgd, gaan kunstmelk en zogenoemde pleegzeugen in de ban.
Extreem veel jongen
Ook benadrukken de schrijvers van het plan voor het eerst dat er moet worden gezocht naar een ‘optimale toomgrootte’. Op dit moment streven producenten slechts naar zoveel mogelijk biggen per worp, waardoor er relatief veel jonge varkens sterven door zwakte of gebrek aan melk. Varkens in Nood zou het toejuichen als de vee-industrie afstand neemt van extreem grote tomen, maar we vinden het jammer dat de stuurgroep alleen economische motieven noemt en geen principiële. Ook de acceptatie van een voorlopige stijging van de tomen – door de stuurgroep onafwendbaar geacht omdat er daar nu eenmaal op is geselecteerd – wijzen we af.
Vervolg
Het plan van aanpak krijgt na de zomer een vervolg; dan gaat de zogenoemde expertgroep Bigvitaliteit aan de slag. Zij komen eind 2016 met concrete adviezen, waarna eind 2017 een duidelijke daling te zien moet zijn van het sterftecijfer. Jammer genoeg noemt de stuurgroep hierbij geen concrete aantallen. Ook bevat het rapport een heel aantal zaken die onvoldoende concreet worden, zoals over het belang van bijscholing, een voorgenomen ‘open communicatie’ en het doel om ‘op termijn streefcijfers te kunnen vaststellen’.
Scepsis
Bij optimisme voegt zich daardoor toch ook scepsis. Die wordt verder gevoed door het feit dat de stuurgroep een reïncarnatie is van eenzelfde club die zeven jaar geleden géén verandering voor elkaar kreeg. In 2009 voerde Varkens in Nood namelijk ook campagne tegen biggensterfte, waarna de toenmalige minister Gerda Verburg Bigvitaliteit oprichtte. Na een aanvankelijk succes in het terugdringen stierf de organisatie echter een stille dood. Eind 2015 bleek vervolgens dat er dat jaar 6 miljoen jonge varkens vroegtijdig waren gestorven; een miljoen meer dan in 2009. Het is dus te hopen dat de geschiedenis zich niet zal herhalen, en dat de stuurgroep deze keer wél stevig ingrijpt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten