Wildlife SOS viert met trots 30 jaar van het redden van India's kostbare wilde dieren. Van een bescheiden begin in 1995 met het redden, behandelen en rehabiliteren van dieren in nood uit een garage in Delhi, hebben medeoprichters Geeta Seshamani en Kartick Satyanarayan honderdduizenden dieren gered. Van het stoppen van de wrede praktijk van 'dansende' beren en het brengen van bijna 700 bedreigde luiaardberen naar een reservaat, tot het bouwen van India's eerste olifantenziekenhuis, hun succes, toewijding en medeleven is een model geworden voor natuurbehoud in Azië.
https://wildlifesos.org/gallery/ Prachtige wildlife foto's van Wildlife sos
Gemotiveerd door de nood die ze om zich heen zagen, gebruikten Kartick en Geeta hun eigen persoonlijke middelen om reddingsoperaties voor wilde dieren op te zetten, vastbesloten om dieren te helpen die dringend zorg nodig hadden. In die tijd was Geeta professor en gaf ze les aan een vrouwenuniversiteit in Delhi, terwijl ze ook de liefdadigheidsinstelling voor gedomesticeerde dieren Friendicoes beheerde. De jonge Kartick ontwierp en bouwde oplossingen voor het beperken van conflicten tussen mens en dier nadat hij veldonderzoek had gedaan met tijgers.
Geeta Seshamani, medeoprichter en secretaris van Wildlife SOS: "Als we terugkijken op 30 jaar Wildlife SOS, ben ik dolblij om te zien hoe ver we zijn gekomen. Wat begon met het redden van luiaardberen in gevangenschap, is prachtig uitgegroeid tot een missie die talloze andere diersoorten heeft gered en gerehabiliteerd. Het ondersteunen van de inheemse Kalandar-gemeenschap met mogelijkheden om in hun levensonderhoud te voorzien en een nieuwe richting in hun leven te geven, onderstreept hoe het rimpeleffect van onze inspanningen voor natuurbehoud veel verder gaat dan dierenwelzijn."
De eerste grote prestatie van Kartick en Geeta was het opbouwen van sterke samenwerkingen met het ministerie van Milieu van de Indiase regering, de politie en de bos- en natuurafdelingen, die vervolgens de weg vrijmaakten voor een robuuste 24-uurs hotline om dieren in nood te helpen.
Kartick Satyanarayan, medeoprichter en CEO van Wildlife SOS: "Terwijl we deze mijlpaal vieren, bevestig ik opnieuw de overtuiging dat de toekomst aan ons is om te beschermen. Dit leidende principe vormt de kern van onze missie sinds de oprichting van Wildlife SOS en het blijft ons werk vandaag de dag inspireren. Nu ligt de verantwoordelijkheid voor het behoud van de natuurlijke hulpbronnen bij ieder van ons. Nu we vitale bosbedekking verliezen, moeten we samenkomen om ons te concentreren op de noodzakelijke beschermings- en herbebossingsinspanningen. Dit is in de hoop dat de toekomstige generaties een bloeiende planeet erven vol met de schoonheid en diversiteit van dieren in het wild."
Beginnend met het redden van dieren die veel voorkomen in de omgeving van Delhi, zoals vliegers en adelaars, omvatten zoogdieren jakhalzen, civetkatten, egels en reptielen zoals slangen en varanen, de kleine bemanning groeide uit tot dierenartsen, ambulancechauffeurs, verzorgers en undercover anti-stroperijonderzoekers. Het onstuitbare team opende de eerste faciliteit van de organisatie, het Wildlife Rescue Centre in Gurugram, Delhi NCR. Aanvankelijk werden alle fondsen gebruikt voor directe redding van dieren, maar in 1998 werd Wildlife SOS een gecertificeerde liefdadigheidsinstelling.
Hoewel het team begon met het helpen van kleine dieren in de omgeving van Delhi, bestudeerden en onderzochten ze een schijnbaar onoverkomelijk probleem met een veel groter doel voor ogen: het redden van 'dansende' beren. In die tijd geloofde men dat beren die voor deze oude traditie werden uitgebuit, in gevangenschap werden gefokt, maar door hun onderzoek kwamen Kartick en Geeta er al snel achter dat bijna alle 'dansende' beren als welpen uit het wild werden gestroopt. Er werd een zorgvuldig uitgewerkt plan geboren om te doen wat velen zeiden dat onmogelijk was: alle uitgebuite lippenberen in India redden.
Deze nieuwe benadering van natuurbehoud omvatte het rehabiliteren van inheemse Kalandar-gemeenschappen die verantwoordelijk waren voor een groot deel van de illegale stroperij van luiaardberen. Wildlife SOS vond alternatieve middelen van bestaan voor Kalandar-mannen, bood vaardigheidstrainingen en startfinanciering voor de vrouwen van de gemeenschappen, en gaf educatieve hulp aan meer dan 12.000 kinderen. De investering in mensen en dieren in het wild doorbrak de cyclus van uitbuiting en zorgde voor een duurzame oplossing.
Baiju Raj, Director – Conservation Projects bij Wildlife SOS zei: "We zijn de regering van India, MOEF & CC, Central Zoo Authority, State Forest Departments en State Police in heel India eeuwig dankbaar voor hun steun, begeleiding en samenwerking om een einde te maken aan de illegale praktijk van dansende beren. We hadden dit niet kunnen doen zonder de genereuze steun van onze belangrijkste liefdadigheidspartners - IAR UK, One Voice France, HSI Australia, MAWT, FTB enz. voor hun niet-aflatende en onschatbare steun in de afgelopen drie decennia. Onze gezamenlijke inspanningen hebben gezorgd voor bescherming van de bedreigde lippenberen en hebben veel wilde populaties in heel India hersteld."
Toen Kartick en Geeta de gedachte aan grote dieren die uit het wild waren gestroopt en wanhopig op zoek waren naar hulp niet langer konden verdragen, begonnen ze hun faciliteiten uit te breiden voor de monumentale uitdagingen die voor hen lagen. In 1999 werd de Agra Bear Rescue Facility (ABRF) geopend, in 2007 werd het Manikdoh Leopard Rescue Centre (MLRC) opgericht en in 2010 opende Wildlife SOS het Elephant Conservation and Care Centre (ECCC). Er was meer personeel nodig om voor de honderden geredde dieren te zorgen, en kleine kantoren in de VS en het VK werden geopend om het publiek bewust te maken en in contact te komen met bezorgde supporters over de hele wereld.
Tegenwoordig zorgt Wildlife SOS voor honderden dieren, redt het duizenden per jaar en exploiteert het 12 reddingscentra, 9 ziekenhuizen en klinieken, waaronder het eerste olifantenziekenhuis van India, en vijf 24/7 reddings hotlines in grote stedelijke gebieden. Het werk is verder uitgebreid naar anti-stroperij, onderwijs, beperking van conflicten tussen mens en dier en wetenschappelijk onderzoek om de inspanningen voor het behoud van wilde dieren in India te leiden en de pijplijn van gestroopt, verhandelde en mishandelde dieren in het wild te stoppen. De non-profit liefdadigheidsinstelling wordt gesteund door individuen van over de hele wereld en kleine subsidies van gelijkgestemde organisaties die Wildlife SOS hebben vertrouwd om onze missie te vervullen om de kostbare dieren in het wild in India te redden.
De non-stop actie van onze reddingshulplijnen houdt de organisatie met beide benen op de grond en gefocust op onze missie om individuele dieren te redden en tegelijkertijd hele soorten te beschermen, terwijl we plannen maken voor een toekomst waarin mensen en dieren in het wild naast elkaar bestaan in hetzelfde landschap. Kijk uit voor speciaal nieuws, video's en evenementen voor het 30-jarig jubileum in de komende 12 maanden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten