Olifanten in toeristenindustrie Thailand zwaar mishandeld
Door Bert Vos http://www.aziatischetijger.nl/
Toeristen die in Thailand een toeristische attractie bezoeken waar olifanten hun kunsten vertonen of met mensen op de rug door de jungle struinen, moeten weten dat deze dikhuiden ernstig worden mishandeld om ze te breken, hun eigen wil te vernietigen en blindelings te laten gehoorzamen. Dit geldt ook voor jumbo’s die ‘tam’ zijn gemaakt om te werken in de bosbouw of als lastdier.
Het ritueel, dat als enige methode wordt gezien om olifanten te domesticeren, heet ‘phajaan’, of ‘crush’. Het begint met de babyolifanten, van meestal drie tot vier jaar oud. Ze worden bij hun moeder weggehaald en in een houten krat gezet. Om ze daarin te krijgen worden deze baby’s geslagen met bamboestokken met spijkers aan de uiteinden, gestoken met haken en afgerost met riemen.
Eenmaal in het krat duurt de ‘crush’ (vernietiging) ongeveer een week. Gedurende die tijd worden ze tot bloedens toe mishandeld op gevoelige plekken zoals de oren en de slurf en zijn verstoken van voedsel, water en slaap. Allemaal om de banden met hun moeders te verbreken en ze te domesticeren. Terwijl ze vergaan van de pijn leren ze wie hun verzorgers zijn, waaraan ze de rest van hun leven moeten gehoorzamen. Ze worden niet alleen lichamelijk gebroken maar ook geestelijk. Als een schoothondje van een paar duizend kilo dat op commando keurig zijn kunstjes doet.
Al eeuwen wordt deze trainingsmethode, die gelijk staat aan een martelmethode, in dit boeddhistische land geaccepteerd als de enige methode en wordt toegepast in elke olifantenattractie in Thailand. En, als ze eenmaal zo ver zijn om aan de mens te gehoorzamen zijn ze de meeste tijd vastgeketend en krijgen ze niet genoeg te eten.
Net als mensen, hebben olifanten, die erg intelligent zijn, in normale omstandigheden de mogelijkheid om relaties aan te gaan en emoties te uiten. Dat geldt niet voor hen die voor de toeristen werken Die vaardigheden zijn er vakkundig uitgeramd. Het zijn niets anders meer dan emotieloze kermisattracties en speelobjecten geworden.
Mensen die een bezoek aan Thailand brengen, evenals andere landen met ‘olifanttoerisme’, en naar circussen gaan, olifantenvoorstellingen, geld geven aan mahmoets die met hun beesten de straat opgaan en bedelen zoals in Chiang Mai of zich laten verleiden voor een jungletocht op een olifant, doen indirect mee aan deze zware dierenmishandeling en wanpraktijken. Ze zijn mede verantwoordelijk voor de gruwelijke omstandigheden waarin deze dikhuiden moeten leven als radertjes in het wiel dat toerisme heet.
De olifant is zogenaamd hét symbool van Thailand. Een uitspraak die we niet serieus hoeven te nemen gezien de wijze waarop deze prachtige dieren worden behandeld voor geldelijk gewin. Dus, als het even kan. Laat links liggen die olifantenattracties, maak geen jungletocht op de rug van zo’n beest en ontmoedig mahmoets om met hun olifant de straat op te gaan door niets te geven.
Maar bezoek daarentegen een olifantenweeshuis of opvangcentrum, zoals het WFFT van de Nederlander Edwin Wiek die al jaren verwaarloosde en mishandelde dieren opvangt in Thailand. Dat voelt heel wat beter.
De video die laat zien hoe een olifant met geweld tam word gemaakt is niet prettig om naar te kijken. De redactie van de Aziatische Tijger vindt echter dat dit wel naar buiten gebracht moet worden
http://e-activist.com/ea-action/action?ea.client.id=71&ea.campaign.id=8086#.U2ncCyyKA6s
De World Society for the Protection of Animals www.wspa.nl Benaderd reisorganisaties om af te stappen van de olifant.( zie link ) Hieronder de reisorganisaties die er al gehoor aan hebben gegeven:
Toeristen die in Thailand een toeristische attractie bezoeken waar olifanten hun kunsten vertonen of met mensen op de rug door de jungle struinen, moeten weten dat deze dikhuiden ernstig worden mishandeld om ze te breken, hun eigen wil te vernietigen en blindelings te laten gehoorzamen. Dit geldt ook voor jumbo’s die ‘tam’ zijn gemaakt om te werken in de bosbouw of als lastdier.
Het ritueel, dat als enige methode wordt gezien om olifanten te domesticeren, heet ‘phajaan’, of ‘crush’. Het begint met de babyolifanten, van meestal drie tot vier jaar oud. Ze worden bij hun moeder weggehaald en in een houten krat gezet. Om ze daarin te krijgen worden deze baby’s geslagen met bamboestokken met spijkers aan de uiteinden, gestoken met haken en afgerost met riemen.
Eenmaal in het krat duurt de ‘crush’ (vernietiging) ongeveer een week. Gedurende die tijd worden ze tot bloedens toe mishandeld op gevoelige plekken zoals de oren en de slurf en zijn verstoken van voedsel, water en slaap. Allemaal om de banden met hun moeders te verbreken en ze te domesticeren. Terwijl ze vergaan van de pijn leren ze wie hun verzorgers zijn, waaraan ze de rest van hun leven moeten gehoorzamen. Ze worden niet alleen lichamelijk gebroken maar ook geestelijk. Als een schoothondje van een paar duizend kilo dat op commando keurig zijn kunstjes doet.
Al eeuwen wordt deze trainingsmethode, die gelijk staat aan een martelmethode, in dit boeddhistische land geaccepteerd als de enige methode en wordt toegepast in elke olifantenattractie in Thailand. En, als ze eenmaal zo ver zijn om aan de mens te gehoorzamen zijn ze de meeste tijd vastgeketend en krijgen ze niet genoeg te eten.
Net als mensen, hebben olifanten, die erg intelligent zijn, in normale omstandigheden de mogelijkheid om relaties aan te gaan en emoties te uiten. Dat geldt niet voor hen die voor de toeristen werken Die vaardigheden zijn er vakkundig uitgeramd. Het zijn niets anders meer dan emotieloze kermisattracties en speelobjecten geworden.
Mensen die een bezoek aan Thailand brengen, evenals andere landen met ‘olifanttoerisme’, en naar circussen gaan, olifantenvoorstellingen, geld geven aan mahmoets die met hun beesten de straat opgaan en bedelen zoals in Chiang Mai of zich laten verleiden voor een jungletocht op een olifant, doen indirect mee aan deze zware dierenmishandeling en wanpraktijken. Ze zijn mede verantwoordelijk voor de gruwelijke omstandigheden waarin deze dikhuiden moeten leven als radertjes in het wiel dat toerisme heet.
De olifant is zogenaamd hét symbool van Thailand. Een uitspraak die we niet serieus hoeven te nemen gezien de wijze waarop deze prachtige dieren worden behandeld voor geldelijk gewin. Dus, als het even kan. Laat links liggen die olifantenattracties, maak geen jungletocht op de rug van zo’n beest en ontmoedig mahmoets om met hun olifant de straat op te gaan door niets te geven.
Maar bezoek daarentegen een olifantenweeshuis of opvangcentrum, zoals het WFFT van de Nederlander Edwin Wiek die al jaren verwaarloosde en mishandelde dieren opvangt in Thailand. Dat voelt heel wat beter.
De video die laat zien hoe een olifant met geweld tam word gemaakt is niet prettig om naar te kijken. De redactie van de Aziatische Tijger vindt echter dat dit wel naar buiten gebracht moet worden
http://e-activist.com/ea-action/action?ea.client.id=71&ea.campaign.id=8086#.U2ncCyyKA6s
De World Society for the Protection of Animals www.wspa.nl Benaderd reisorganisaties om af te stappen van de olifant.( zie link ) Hieronder de reisorganisaties die er al gehoor aan hebben gegeven:
Kras,
Holland International, TUI, Pangea Travel, Robinson, Sunplugged, Kids World
Club, Goed idee Reizen, Last minute, Arke, Sunrise, VNC Asia Travel
Atma reizen , OAD
Shoestring , Koning AAP , YourWay2Go, Djoser Reizen en Stip Reizen
U mag zelf ook reisorganisaties aanschrijven ( geen reisbureaus )Stuur dit artikel en vraag ze af te stappen van de olifant. Daarna melden bij de WSPA
soms voel ik zo'n woede bij het zien van dergelijke beelden..dat het verstikt.... En ik kan maar niet begrijpen dat dergelijke mishandelingen niet doorbroken kunnen worden.. Wanneer een rijke stinkerd toch eens een miljoentje zou schenken aan een stichting voor het behoud van de moeder olifant en haar jong.
BeantwoordenVerwijderendan hebben die idioten van trainers toch een inkomen.?
Getver mijn hart klopt nog in mijn keel.
Eltien, ik voel die woede ook. En toch.... dat er nu zoveel reisorganisaties van de olifant af stappen dat is een grote stap in de goede richting. Bij het verbieden van dansende aapjes in Jakarta kort geleden las ik op www,JAAN.nl dat alle trainers die een aapje inleveren hulp krijgen bij het zoeken naar ander werk. Dat is bij deze actie niet het geval. De reisorganisaties stappen over aan een bezoek naar een safaripark. De olifantenritten vallen in de toekomst gewoon weg. Daarom blijft actie voeren zo belangrijk. Ik ben nu 70 en doe mijn actievoeren achter de pc maar vroeger ging ik altijd de straat op. gr Erna
Verwijderen