About Mila Danilova www.ifaw.org
In de natuur zorgt de moederbeer voortdurend voor de hygiëne van haar jongen. Zodra ze in de buurt van haar tong komen, begint ze te likken.
Weesbeertjes die zonder hun moeder opgroeien, worden dan ook snel vies, vooral als ze voor het eerst pap uit kommen krijgen.
De overgang van fles naar kom is geen gemakkelijke: de gulzige beertjes proberen zo snel mogelijk hun honger te stillen, met als gevolg dat hun poten, borst en snuit meestal onder de pap komen te zitten.
Omdat een goede hygiëne onontbeerlijk is voor een goede gezondheid, doen we de beertjes eens per week, een uur nadat ze hebben gegeten, in bad.
Daarbij gebruiken we geen zeep, omdat het vrijwel onmogelijk zou zijn om die uit hun dichte vacht te spoelen. In plaats daarvan gebruiken we warm water met kamille, tandzaad en kruidenextracten.
De beertjes zelf hebben weinig waardering voor het hele gebeuren, ze krijsen en worstelen om weg te komen. Na hun bad drogen we ze af met warme, dikke handdoeken; omdat hun vacht zo dik is, hebben we voor elk beertje wel drie handdoeken nodig.
Na hun bad zetten we ze in hun speelverblijf, waar we vers stro hebben neergelegd en de temperatuur rond de 27 graden ligt. Soms gaan ze spelen, maar er zijn er ook die meteen in een diepe slaap vallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten