Onwetendheid en duivelse dilemma's
Onwetendheid bij de consument lijkt toch wel een soort sleutelbegrip als het gaat om tal van dierenwelzijnsonderwerpen. Ik moest er de laatste tijd meer dan eens aan denken. Rond Pasen werd in mijn omgeving bijvoorbeeld gesproken over de 40 miljoen eendagshaantjes die jaarlijks worden gedood als bijproduct van de eierindustrie en de enthousiaste berichtgeving van vorige week over de populariteit van geitenkaas kent ook een nauwelijks bekende, maar wrange keerzijde omdat er 'overbodige' bokjes worden geboren die uiteraard geen melk geven. En wijzelf startten kortgeleden met Happy Konijn, onder meer omdat konijnen in hun eentje wegkwijnen in kleine hokjes. En de consument had ook hiervan geen weet…
Melkdrinkers zouden na de recente aandacht voor het mestoverschot in de melkveehouderij inmiddels moeten kunnen weten dat koeien om 'de wittte motor' te kunnen produceren ieder jaar een kalfje krijgen. Als je dan als vegetariër melk drinkt, zit je dus vervolgens met het duivelse dilemma dat je indirect bijdraagt aan de kalverindustrie waar zeer jonge dieren binnen zes maanden worden afgemest voor de slacht.
Geen verwijt
Maar goed, vaak speelt onwetendheid dus wel een grote rol. Bij kippen, soms bij koeien, bij geiten en - zo blijkt - ook bij konijnen. Dat is geen verwijt, want vaak heeft de consument de beste bedoelingen, geniet hij van zijn kaasje of een donzig konijntje in een prachtig verblijf, maar hij weet niet beter... En daar ligt een taak voor ons. Dáárom startten wij bijvoorbeeld vorige week in samenwerking met de brancheorganisatie voor de huisdierensector Dibevo het project Happy Konijn.Samenwerken doen we ook op veel fronten met de producenten van dierlijke producten. Probleem is daar - in de vee-industrie - dat er simpelweg een hardnekkig 'mannenprobleem' bestaat. Als dieren melk moeten geven, dienen er jonkies te komen en daarvan is de helft een mannetje. Dat ‘probleem’ zie je bij de koeien, maar dus ook bij de geiten. En bij de kippen, want haantjes.... tja...
Zachte geitenkaasjes
Vorige week berichtten de media dat het voorspoedig gaat in de melkgeitensector. Supermarkten bevestigden het verhaal bij de NOS: mensen vinden het vooral heerlijk om zachte geitenkaasjes in salades te verwerken, zo werd gezegd. Inmiddels telt Nederland 320.000 geiten. Die hoeven niet, in tegenstelling tot koeien, ieder jaar jongen te krijgen om melk te blijven geven, maar eens in de twee jaar. Dat betekent grofweg 150.000 lammeren per jaar waarvan de helft mannetjes. Dan kom je op een slordige 75.000 dieren die geen enkele of nauwelijks waarde vertegenwoordigen. En dat is nooit goed voor het dierenwelzijn. De bokjes gaan vooral naar het buitenland en daarom worden Nederlanders nu opgeroepen op meer bokkenvlees te gaan eten…Dat blijft toch een beetje 'schuren'. Als je geitenkaas eet, zou je ook af en toe bok moeten eten. Dat is goed voor het dierenwelzijn. Het klinkt een beetje als de vegetariër die af en toe besluit kalf te eten omdat hij immers ook melk drinkt. Of de consument van eieren die soep kookt van een uitgelegde Hollandse hen die in Polen is geslacht. Het voelt niet goed.
De onwetendheid van de consument maakt dat het geweten geen kans krijgt om te knagen. Ik denk niet dat veel mensen bij het tikken van een vrije uitloopei van kippen - die sinds een week gelukkig weer naar buiten mogen -, zich beseffen dat de broertjes van deze hennen inmiddels vernietigd zijn. Direct nadat ze uit hun ei kropen. Als dat besef er wél is of gaat komen, dan is het goed om te weten dat er gelukkig al op diverse fronten wordt gewerkt om te voorkomen dat zulk jong leven vrijwel direct wordt vernietigd.
Kipster
Zo zijn er al technieken ontwikkeld om het geslacht van een kip in het ei te bepalen en is er een nieuw initiatief onder de naam 'Kipster' waarbij de haantjes straks niet direct na een dag worden doodgemaakt, maar worden gebruikt als vleeskip. Deze hanen blijven zelfs twee keer zo lang leven als gebruikelijk in de vleeskuikenindustrie alvorens te worden geslacht. Ik juich dit soort initiatieven van harte toe, maar blijf eerlijk gezegd diep in mijn hart zitten met de wetenschap dat ook dit dier, ondanks de grote stap in de goede richting, nooit ouder wordt dan 15 weken.Onwetendheid... ik zei het al. 15 weken is relatief oud in de vee-industrie... Legkippen worden echt niet ouder dan twee jaar, vleeskuikens worden zo’n 6 weken, een varken mag 6 maanden leven en 80% van de huiskonijnen bereikt ook niet de leeftijd die een langoor zou moeten kunnen halen; 8 à 10 jaar… Onwetendheid... En daarom is er de Dierenbescherming, wij blijven er wat aan doen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten