Hondje Kinai vastgebonden aan een auto en over de weggesleurd, zijn lijf ontveld, heup gebroken, is gered en maakt het redelijk goed (10 foto's van het dierenasiel)

 Zoveel mooie vrouwen in Roemenië. Maar dan bedoelen we ècht mooi, zowel van buiten als van binnen.

Laura Cristea is er één van. Zij woont in Huedin en heeft daar op dit moment meer dan 200 honden en 50 katten in haar zorg.
Maar het aantal loopt wekelijks op. Hoewel er maar liefst 214 adopties zijn geweest in 2020!

Als we met haar in gesprek gaan krijgen we, zoals altijd, de meeste – en voor ons belangrijke – dingen op een rijtje.
Hoewel ze zelf vertelt dat ze ‘no special story’ heeft, geen bijzonder verhaal dus, raken wij langzamerhand van het tegendeel overtuigd. (plaatjes vergroten als je erop klikt)

Veganiste sinds haar 16de, nog veel jonger toen ze zich al om dieren ging bekommeren, compassie voelend in een wereld die niet of nauwelijks compassie kent.
Ze heeft die eigenschap zeker niet van een vreemde, ook haar moeder heeft zich altijd voor de dieren ingezet.
En als we vragen: “ welke redding heeft het meeste indruk op je gemaakt” zegt ze nadenkend: ”weet je, ik heb in de tussentijd zoveel dieren gered, eigenlijk is elke redding dramatisch.

Kinai, de hond die het zwaar te verduren heeft gehad maar nu toch nog een gelukkig leven leidt.

Er is er wel 1 die eruit springt. Dat is de redding van Kinai. Dat arme dier werd achter een auto gebonden en over de rijksweg gesleurd. Zijn halve lijf was helemaal ontveld. Zijn heup was gebroken, van zijn staart was nog maar de helft over… Wat heb ik gehuild…”

Die foto’s van Kinai toen laten we niet zien. Wij moesten zelf al huilen bij de beelden en het afschuwelijke idee wat het dier is aangedaan.
Laura, die een opleiding tot dierenartsassistente heeft gevolgd, verzorgde Kinai 9 lange maanden zelf. Met speciale honing en verband om de celgroei van de huid te stimuleren.
Nu, na al die tijd, is Kinai uiteindelijk een geweldige hond die zijn verleden niet met zich meedraagt, geen rancune voelt maar gewoon uit het leven haalt wat er inzit. “Nu heb ik het leuk, dus nu geniet ik”.

Prachtig om te zien. Ontroerend zelfs.

De dag begint voor Laura en haar moeder met hetzelfde ritueel zoals in elk goed asiel. Poep ruimen, eindeloos poetsen, voeren, water verversen…Dan is er al een groot deel van de dag om.

Daarna wordt er geprobeerd om elk dier een beetje persoonlijke aandacht te geven. Absoluut noodzakelijk om de dieren sociaal te maken en te houden anders kunnen ze niet ter adoptie worden aangeboden. Interactie is van levensbelang voor de gevoelens van een dier zelf. Te weten dat ze ‘gezien’ worden.

Kijk naar de filmpjes van honden die in kennels zitten. Ze verdringen zich voor de tralies en blaffen oorverdovend, smekend om aandacht. Vaak is de aandacht belangrijker dan eten op dat moment. Een hond waar totaal geen aandacht aan wordt besteed wordt niet veel later depressief en reageert helemaal niet meer op zijn omgeving. Dat is ook heel typerend voor slechte asielen, vaak van de overheid. Daarvan zie je filmpjes waarop dieren te zien zijn die helemaal niet meer reageren als er iemand langs loopt.

Die volkomen apathisch in een hoekje zitten, uitgeblust. Met ogen die alle hoop verloren hebben. Alle lust tot leven zijn ze kwijt.

Heus, de emoties van een dier verschillen in dat opzicht niet veel van die van een mens.

Het wordt moeilijk als de jongere en energiekere honden gefrustreerd raken door het chronische gebrek aan ruimte.

En dat is precies de reden voor ons project. Want het asiel moet hoognodig een stuk groter worden. De spanning tussen de honden kan soms hoog oplopen en gevechten kunnen dan heel snel ontstaan.

Ze zijn al langer bezig om uit te breiden maar kunnen alleen steeds een stapje verder bouwen als er wat donaties binnen komen.

Laura vertelt ook nog dat ze graag één keer op straat zou lopen zonder bij elke stap dieren in nood tegen te komen.

En dat ze één keer in slaap wil kunnen vallen zonder gepieker over hoge kosten en ziektes.

Misschien kunnen wij in ieder geval die laatste wens in vervulling laten gaan.

Maak ajb een donatie over naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpproject 142'  www.dierennood.nl

en wij zorgen dat je geld echt alleen voor dit goede doel besteed zal worden. Bij ons is er namelijk geen aftrek voor salarissen, huisvesting, leaseauto's of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

Streefbedrag: € - Stand:

20 zieke olifanten gebruikt voor olifantenritten bij attractie Amber Fort India, gaan met pensioen maar meer dan 100 zieke olifanten blijven in slechte condities achter

 

Twintig zieke olifanten mogen eindelijk met pensioen, nadat zij jarenlang voor olifantenritten werden gebruikt bij toeristentrekpleister Amber Fort in Rajasthan, India. Na vele jaren campagnevoeren gaf de Indiase overheid eindelijk gehoor aan ons verzoek en onderzochten ze het welzijn van de olifanten. Nu is besloten dat de twintig zieke olifanten geen ritten meer mogen geven.

Met Dank Aan: www.worldanimalprotection.nl

De olifanten werden dag in, dag uit gebruikt om toeristen op hun rug over de steile weg naar het fort te dragen. De dieren moesten deze route tientallen keren per dag lopen, onder de brandende zon over de hete stenen. Met een olifantenhaak werden ze in bedwang gehouden. De dieren leefden in slechte condities.

Gelukkig is dat nu voorbij! Na inspecties door de Indiase overheid in juli 2020, werd op grond van medische en morele redenen besloten dat twintig olifanten niet meer ingezet mogen worden door hun eigenaren voor entertainment. Over het nieuwe leven van de olifanten wordt nog onderhandeld tussen de Indiase overheid en de olifanteneigenaren. Wij pleiten ervoor dat de dieren naar een olifant vriendelijke opvang gaan, waar ze écht het leven kunnen leiden dat ze verdienen: in vrijheid en in een zo natuurlijk mogelijke omgeving. 

Een olifant loopt zijn route bij het Amber Fort met een toerist op zijn rug.

Sanne Kuijpers, onze campagnemanager wilde dieren zegt: 'Deze olifanten hebben een moeilijk leven gehad. Op zeer jonge leeftijd zijn de dieren bij hun moeders weggehaald en op wrede wijze getraind om ze onderdanig te maken om op ze te kunnen rijden. Vervolgens werden ze elke dag ingezet om onder zware omstandigheden toeristen op hun rug te dragen voor het fort, en leven ze in slechte condities. Het was onmogelijk voor ze om natuurlijk gedrag te vertonen. We zijn daarom heel blij dat deze twintig olifanten eindelijk dit nare deel van hun leven achter zich kunnen laten, maar we blijven ons best doen om ervoor te zorgen dat alle olifantenritten wereldwijd tot het verleden behoren. Olifanten zijn wilde dieren, geen entertainers.'

De pensionering van de twintig reuzen betekent niet het einde van het olifantentoerisme bij Amber Fort. De iconische attractie in India wordt jaarlijks door duizenden reizigers bezocht. Meer dan honderd olifanten worden er gebruikt voor olifantenritten. Daarom voeren we ook al jarenlang druk uit op de Indiase overheid om de olifanten met pensioen te laten gaan. Niet alleen vanwege de wrede aard van olifantenritten, maar ook omdat veel van de olifanten dringend medische zorg nodig hebben. Zo hebben 10 olifanten tuberculose, kampen 69 van de dieren met bloedproblemen en zijn 19 olifanten blind. Bijna alle reuzen zijn ondervoed en allemaal hebben ze problemen met hun poten. 

Samen met onze supporters blijven we druk uitoefenen zodat ook de andere olifanten bij Amber Fort, en uiteindelijk alle olifanten wereldwijd, geen ritten meer hoeven te geven. We willen iedereen bedanken die een stem is geweest voor deze olifanten. Door het delen van berichten, tekenen van petities en andere acties hebben jullie het leven van deze dieren voorgoed veranderd.

Een olifant in een natuurlijke omgeving; zoals het hoort!  10/03/2

021

De Roemeense Oana Mihaela zorgt voor verwaarloosde en mishandelde paarden, koeien, honden, katten en vogels ( 12 ontroerende foto's )

Zolang ze zich kan herinneren zorgt ze al voor dieren. Eigenlijk al haar hele leven.

Paarden, koeien, honden, katten en zelfs vogels. Geen enkel dier in nood ontsnapt aan haar aandacht.

Ze geeft ze te eten, maakt nestjes voor de vogels en maakt in de winter provisorisch hokken voor de dieren die dat nodig hebben.

De laatste 22 jaar zet ze zich vooral in voor de zwerfhonden en katten in haar stad.

Oana Mihaela Sabau zorgde al jarenlang samen met haar man voor 23 oude, zwakke en gehandicapte honden in hun huis in Boekarest, waaronder de verlamde Bagherra, enkele blinde en dove honden en een paar katten.

De verzorging hiervan komt grotendeels neer op Oana. Haar man Catalin hielp waar nodig, maar zorgde ook voor de broodnodige inkomsten.

klik op foto's om te vergroten.

Al deze dieren heeft zij gered van de straat of meegenomen uit een asiel bij haar in de buurt.

In haar schaarse vrije tijd kun je haar vinden in dit asiel om te helpen met het verzorgen van de dieren en het schoonmaken van de hokken. Op koude dagen kookt zij in rijen grote ketels eten voor de 250 honden die er zitten.

Ze worden allemaal door haar geaaid en geknuffeld en krijgen liefde en aandacht van deze lieve zachte vrouw wiens leven volledig in het teken van de dieren staat.

Elke ochtend en elke avond, zomer of winter, dag in dag uit, gaat ze op pad.

Haar auto is dan gevuld met zakken voer om alle straathonden en katten die ze tegenkomt te kunnen voeren.

Tijdens koude avonden neemt ze emmers met gekookt voedsel mee, bestaande uit rijst of pasta met kip en groenten, om de dieren iets extra’s en warms te kunnen bieden.

De meeste honden kennen haar goed en komen op gezette tijden naar haar straat om hun portie eten en de bijbehorende knuffels in ontvangst te nemen.

Enkele van de alleroudste of zwakste honden slapen in de koude maanden in haar auto, warm gehouden door vele dekjes en dekentjes om in ieder geval één nacht veilig te kunnen slapen zonder regen, sneeuw of gure wind.

In de ochtend, na nog een maaltijd, moeten ze weer de straat op maar wel met een gevulde maag. Zodat ze er die dag weer tegen kunnen.

Zodra er een plekje vrij is in het asiel of bij haar thuis neemt Oana de oudste of de zwakste mee om te zorgen dat die dan veilig is en probeert ze zelfs een adoptiegezin te vinden in Roemenië of in het buitenland.

Menig dier heeft zo alsnog een eigen huis gevonden.

Als wij het verhaal horen over deze vrouw met haar betrokkenheid en inzet besluiten wij haar te helpen en een Klein Project aan haar te wijden. Haar werk is te belangrijk om geen helpende hand te bieden.

En dan… krijgen wij eind 2020 het verschrikkelijke nieuws dat geheel onverwacht haar man Catalin overleden is…… Net 50 jaar jong.

Oana blijft alleen achter met hun 23 honden maar moet vanaf nu de belangrijkste bron van inkomsten missen! Een moeilijke tijd breekt aan!

Wij begrijpen meteen dat dit trieste gebeuren de situatie alleen nog maar schrijnender maakt en dat ze onze hulp meer dan ooit nodig heeft.

Tijd om te rouwen heeft ze niet want ze moet dringend op zoek naar een kleiner en goedkoper huis en, heel belangrijk, op zoek naar een baan. Ze wil en kan haar eigen honden en de dieren op straat niet in de steek laten. Het zijn juist die dieren die haar troost geven in deze moeilijke tijd en haar de kracht geven om verder te kunnen gaan.

Het is zo belangrijk dat deze vrouw haar geliefde dieren kan behouden en blijven verzorgen. Maar ook dat de honden en katten op straat in deze koude maanden en in de toekomst gewoon op haar hulp kunnen blijven rekenen.

Wij weten wel zeker dat wij weer op jullie kunnen vertrouwen en dat we er samen voor kunnen zorgen dat zij dóór kan gaan met het geweldige werk dat zij al zoveel jaren doet.

Hoe mooi zou dat zijn!!

Echt opkomen voor de allerzwakte dieren... Dat doet Oana...

Zullen wij haar gaan verrassen met mooie donaties?

Maak ajb vandaag nog een donatie over naar:

NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Klein project 74'

en wij zorgen dat je donatie echt alleen hiervoor besteed zal worden. Bij ons is er geen aftrek voor salarissen, huisvesting of overbodige franje.

Of doneer via onderstaande knoppen:

Bron: www.dierennood.nl