| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
GERED UIT DE VALSTRIK VAN EEN STROPER
Afgelopen herfst werd de jonge Millie de Luiaardbeer hinkend door het bos in Karnataka gespot met een dodelijke illegale valstrik die haar rechtervoorpoot verstrikt. Met ernstige verwondingen werd ze geconfronteerd met een zekere dood zonder menselijke tussenkomst. Snelle actie van het Forest Department en een Wildlife SOS Sloth-berenreddingsteam redde Millie's leven, maar ze werd geconfronteerd met intensieve behandeling, chirurgie en een levensveranderend herstel.
We zijn blij te kunnen melden dat het goed gaat met Millie! Helaas zorgde de aanzienlijke permanente schade aan haar poot ervoor dat ze niet in staat was om in het wild te graven en te foerageren om te overleven, dus werd de moeilijke beslissing genomen om haar een permanent thuis te geven in het Bannerghatta Bear Rescue Centre. Bekijk Millie's geweldige reis terug naar gezondheid. Dit is onze favoriete video voor september!
Deze afbeelding geleverd door NRE Tas toont een luchtfoto van een massale walvis die strandt in de buurt van Macquarie Heads op 21 september 2022 in Strahan, Australië.
Ongeveer 230 grienden zijn woensdag gestrand aan de westkust van Tasmanië in Australië gevonden. Ondanks de reddingsinspanningen van experts op het gebied van het behoud van de zee, zijn ongeveer 200 van de gestrande walvissen gestorven.
"We hebben die dieren geïdentificeerd met de beste overlevingskans", zei Brandon Clarke, een vertegenwoordiger bij het ministerie van natuurlijke hulpbronnen en milieu, in een interviewopname van 22 september gedeeld met Insider. Slechts 35 walvissen overleefden de stranding, voegde Clarke eraan toe.
Een foto genomen op 21 september en vrijgegeven door tasmanië's ministerie van natuurlijke hulpbronnen en milieu toont de omvang van de crisis, met tientallen walvissen die zich uitstrekken langs het strand en nauwelijks bedekt zijn met water.
Terwijl de meeste walvissen op Ocean Beach waren gestrand, strandden een aantal walvissen op een zandvlakte in Macquarie Harbour, volgens een persbericht van de overheid.
"Die dieren die leefden, we hielden ze comfortabel, we gaven ze elke schaduw die we konden," zei Clarke. Hij voegde eraan toe dat de "branding daar in Ocean Beach" "zijn tol heeft geëist" van walvissen die de westkust van Tasmanië bewonen.
Het incident komt twee jaar nadat Australië zijn ergste walvisstranding in de geschiedenis heeft meegemaakt. In 2020 waren ongeveer 470 grienden gestrand op dezelfde locatie aan de westkust van Tasmanië, en meer dan 350 van deze walvissen stierven, meldde Reuters, onder verwijzing naar lokale functionarissen. Zo'n 111 walvissen werden gered.
"Helaas hebben we een hoog sterftecijfer in deze specifieke stranding, voornamelijk als gevolg van de blootgestelde omstandigheden op Ocean Beach," zei Clarke over de massale stranding op woensdag, eraan toevoegend dat in het incident van 2020 de walvissen waren gestrand in "beschutte wateren.".
Het is niet officieel vastgesteld waarom massale strandingen plaatsvinden aan de westkust van Tasmanië, maar natuurwetenschapper Vanessa Pirotta gelooft dat de reden ecologisch van aard kan zijn.
"Het feit dat we vergelijkbare soorten hebben gezien, dezelfde tijd, op dezelfde locatie, die terugkeren in termen van stranding op dezelfde plek, kan een soort indicatie zijn dat er hier iets milieu is," vertelde Pirotta, die gespecialiseerd is in zeezoogdieren, aan de Associated Press.
Massale stranding kan ook optreden wanneer een groep walvissen "op een dwaalspoor wordt gebracht door een onwel individu" of gewoon "geschrokken door iets in het water", zei Pirotta in een interview met The New York Times.
Een dag voordat de massale stranding plaatsvond, werden 14 potvissen dood aangetroffen op King Island in Tasmanië, volgens AP, onder verwijzing naar lokale functionarissen. Australische natuurautoriteiten onderzoeken wat de walvissen heeft gedood, volgens het rapport.
LIVE October 6 - The Ocean Cleanup Checkpoint 2022
https://www.dierenrecht.nl/drafsport-onsportief PETITIE
De drafsport kent een lange traditie van volksvermaak en competitie. Maar ook van dwang en dierenleed. Oogkleppen, snijdende bitten, een vastgebonden tong. Onbegrijpelijk dat dit in 2022 nog steeds mag. Wil jij ook een verbod op pijnlijke dwangmiddelen in de drafsport? Teken de petitie!
De oude Grieken en Romeinen deden het al. Met veel geknal van zwepen joegen ze paarden met strijdkarren door het zand. Voor het vermaak van mensen. En om hun kracht te tonen. In de huidige drafsport gaat het ook om paarden die op een renbaan tegen elkaar racen. De paarden trekken een karretje, een sulky, met daarin een rijder, de pikeur. Galloperen is verboden dus de pikeur laat het paard zo hard mogelijke draven. Wie als eerste finisht, wint.
Op het voorspellen van de winnaar wordt in de drafsport veel gegokt. Het gaat in deze sport dus om geld, veel geld soms. En dat maakt mensen fanatiek. Is een harde aanpak nodig om te winnen? Dan moet dat maar, zo lijken mensen op de baan te denken. Ze negeren daarbij de pijn van het paard.
Want wat is die harde aanpak? Om te beginnen worden de paarden getraind vanaf dat ze anderhalf jaar oud zijn. Hard leren draven is het enige dat ze doen, wat op zijn minst onnatuurlijk is voor een paard. Ze krijgen riemen om de benen en het hoofd wordt vastgebonden om te voorkomen dat ze overgaan tot galop. Daarnaast krijgen ze energierijk voer voor extra kracht, wat vaak maagzweren tot gevolg heeft. Oordoppen en oogkleppen belemmeren de zintuigen.
Het paard krijgt meerdere bitten in de mond. Aan het ene zitten de teugels die de pikeur in handen heeft. Aan het andere een opzetteugel die het paard dwingt zijn hoofd rechtop te houden.
De bitten trekken aan de mondhoeken. Ze beschadigen het gehemelte en het tandvlees. Om te voorkomen dat het paard zijn tong gebruikt om de druk van het bit te verminderen, wordt de tong aan de onderkaak vastgebonden.
Onvoorstelbaar dat dit nog mag! De landelijke paardensportbond KNHS (Koninklijke Nederlandse Hippische Sportfederatie) heeft wel regels die het welzijn van paarden tijdens wedstrijden waarborgen. Alleen: de drafsport valt hier niet onder. De Nederlandse drafsportorganisaties hebben hun eigen - veel minder strenge - regels.
Onacceptabel, vinden wij. Mensen vinden de drafsport misschien opwindend, het betekent vooral veel dierenleed. Dier&Recht wil dat er een einde komt aan dit leed. We willen wettelijke regels die alle paarden beschermen. Ook in de drafsport.
Wil jij ook een einde aan pijn en dwang in de paardensport? Teken de petitie!
Zo'n 230 walvissen zijn woensdag gestrand op een strand in de Australische staat Tasmanië. Ongeveer de helft van hen is gestorven, zeiden experts o p het gebied van Marine Conservation
De dieren strandden op Ocean Beach, zei het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen en Milieu Tasmanië in een verklaring. Experts op het gebied van zeedieren proberen zoveel mogelijk walvissen te redden.
De walvissen zitten vast op het zand van het strand. De lokale bevolking bedekte overlevenden met dekens en doorweekte ze met emmers water om ze in leven te houden.
Walvissen probeerden tevergeefs los te komen uit het zand. De walvissen waren gestrand in de buurt van Macquarie Harbour, zeiden ambtenaren, eraan toevoegend dat "het lijkt alsof ongeveer de helft van de dieren in leven is."
Mariene natuurbeschermingsexperts zullen proberen dieren te drijven die sterk genoeg zijn om te overleven. Twee jaar geleden stierven bijna 470 grienden - de grootste massastranding ooit van het land - op dezelfde plek in Australië.
Het nieuws van de 230 walvissen kwam slechts enkele uren nadat veertien jonge mannelijke potvissen dood werden gevonden in een afzonderlijke massastranding op King Island, tussen Tasmanië en het Australische vasteland.
Waarom walvissen stranden is nog steeds niet duidelijk. Sommige wetenschappers suggereerden dat strandingen kunnen worden veroorzaakt door peulen die van het spoor raken nadat ze te dicht bij de kust hebben gevoerd.
Grienden zijn zeer sociale dieren en kunnen pod-partners volgen die in gevaar komen. Dat gebeurt soms wanneer zieke walvissen aan land zwemmen en andere podleden volgen, in een poging om te reageren op de noodsignalen van de gevangen walvis.
Anderen geloven dat zacht afnemende stranden zoals die in Tasmanië de sonar van de walvissen verwarren, waardoor ze denken dat ze zich in open water bevinden.
Olaf Meynecke, een onderzoeker aan de Australische Griffith University, zei eerder dat grienden geavanceerde sonar gebruiken om prooien te vinden en voor oriëntatie. Hij koppelt walvis- en dolfijnstrandingen aan veranderingen in elektromagnetische velden.
"Deze veranderingen kunnen worden veroorzaakt door zonnestormen of aardbevingen, maar er is ook een sterk verband tussen actieve sonar, bijvoorbeeld marine sonar, en strandingen van dolfijnen, waaronder grienden," zei Meynecke.
Actieve sonar, het transmissietuig dat op sommige schepen wordt gebruikt om te helpen bij de navigatie, beschadigt de gezondheid en het leven van sommige zeezoogdieren.