Hoeveel coronavirus- en SARS-epidemieën duurt het nog voordat beleid wordt opgesteld op basis van de ecologische waarde wilde dieren in plaats van hun economische waarde?
Een voorbeeld van een van de vele IFAW advertenties in vliegvelden en metro's door heel China.
Er is een reclamebord op de markt voor levende dieren van Wuhan Huanan, waar wetenschappers geloven dat het Coronavirus is ontstaan, dat me rillingen geeft.
Het bord uit de winkel waar 'wilde smaken' op staat leest als de verzameling exotische dieren van een dierentuin gecombineerd met het menu van een slagerij. Levende pauwen, stekelvarkens, ratten, vossen, krokodillen, wolvenwelpen, schildpadden, slangen, kikkers, wilde varkens ... en vlees, voeten, bloed, darmen en andere lichaamsdelen van al het bovenstaande-en meer. Meer dan honderd delen van meer dan 70 soorten werden aangeboden.
Als Regional Director voor Azië van het IFAW komen dit soort borden zoals die bij Wuhan Huanan mij helaas maar al te bekend voor.
Levende dierenmarkten waar wilde dieren in het wild worden verhandeld, zijn perfecte broedplaatsen voor zoönotische ziekten. De handel in wilde dieren brengt veel verschillende exotische wilde dieren in nauw contact met mensen. Stress van gevangenschap verzwakt het immuunsysteem van de dieren en creëert een omgeving waar muterende virussen gemakkelijk van de ene soort naar de andere kunnen springen. Soms kan een nieuwe streng van een virus zich ontwikkelen bij mensen, zoals gebeurde bij de SARS-epidemie in 2003, en zoals nu.
Op 26 januari hebben de Chinese autoriteiten de handel in wilde dieren en planten tijdelijk verboden op markten, vanuit restaurants en van internet. Het grootbrengen, vervoeren of verkopen van alle wilde diersoorten is "verboden vanaf de datum van de aankondiging tot de nationale epidemie is afgelopen", aldus een gezamenlijke richtlijn van drie topagentschappen die de markten voor vee en dieren in het wild reguleren.
De stap kan tijdelijk menselijk contact met wilde dieren verminderen. Maar tenzij de overheid een belangrijke juridische maas in de wet sluit die commercieel gebruik van wilde dieren toestaat, is de tijdelijke sluiting van de markt in feite alleen symptoombestrijding. Het beleid laat momenteel toe via een vergunningensysteem dat 54 soorten wilde dieren met "economische waarde", waaronder krokodillen, schildpadden en civets, worden gefokt, vervoerd en verkocht voor winst. Chinese milieuactivisten beweren dat deze door de staat uitgegeven vergunningen gewetenloze handelaren de mogelijkheid bieden om toch wilde dieren te verkopen op markten en restaurants.
Het bestaan van parallelle legale en illegale natuurmarkten leidt tot handhavingsmoeilijkheden en ondermijnt inspanningen om de vraag te verminderen. Dat is een deel van de reden dat China de moedige stap heeft gezet om binnenlandse ivoorhandel te verbieden. Duidelijke wetten die ivoorhandel verbieden motiveren handhavers door wilde dieren als bewijslast te gebruiken. Sinds China de ivoormarkten in 2017 heeft gesloten, hebben we sterke handhaving gezien op zowel fysieke als webgebaseerde markten, wat heeft geleid tot een aanzienlijke daling van de ivoorhandel in het land.
Uit het IFAW-onderzoek bleek dat wettelijke sancties een sterke afschrikking zijn voor de consumptie van wilde dieren. In de afgelopen twee jaar bereikte onze openbare campagne 80% van het stedelijke China die de juridische gevolgen voor de consumptie van pangolines, ivoor, neushoornhoorn en tijgerbot benadrukte, en genereerde enorme steun van de Chinese particuliere sector.
Samen zijn we van mening dat het verminderen van de consumentenvraag en het marktaanbod hand in hand moeten gaan.
China's webgiganten BAT (Baidu, Alibaba en Tencent) hebben al lang een zero tolerance beleid tegen handel in wilde dieren en planten. Al meer dan tien jaar geleden verbood Alibaba en zijn Chinese dochteronderneming Taobao de handel in onderdelen en producten van olifanten, tijgers, neushoorns, beren, pangolins, schildpadden en haaien, waardoor de industrie online marktplaatsen onbeschikbaar maakte voor de handel in bedreigde diersoorten.
Terwijl de coronavirusepidemie escaleert tot een wereldwijde noodsituatie, is handel in wilde dieren niet langer alleen een kwestie van natuurbehoud. Het is een kwestie van wereldwijde volksgezondheid. Een kwestie van bioveiligheid. Een kwestie van (inter)nationale veiligheid.
-Grace Ge Gabriel, Regional Director in Azië www.ifaw.org
Het bord uit de winkel waar 'wilde smaken' op staat leest als de verzameling exotische dieren van een dierentuin gecombineerd met het menu van een slagerij. Levende pauwen, stekelvarkens, ratten, vossen, krokodillen, wolvenwelpen, schildpadden, slangen, kikkers, wilde varkens ... en vlees, voeten, bloed, darmen en andere lichaamsdelen van al het bovenstaande-en meer. Meer dan honderd delen van meer dan 70 soorten werden aangeboden.
Als Regional Director voor Azië van het IFAW komen dit soort borden zoals die bij Wuhan Huanan mij helaas maar al te bekend voor.
Levende dierenmarkten waar wilde dieren in het wild worden verhandeld, zijn perfecte broedplaatsen voor zoönotische ziekten. De handel in wilde dieren brengt veel verschillende exotische wilde dieren in nauw contact met mensen. Stress van gevangenschap verzwakt het immuunsysteem van de dieren en creëert een omgeving waar muterende virussen gemakkelijk van de ene soort naar de andere kunnen springen. Soms kan een nieuwe streng van een virus zich ontwikkelen bij mensen, zoals gebeurde bij de SARS-epidemie in 2003, en zoals nu.
Op 26 januari hebben de Chinese autoriteiten de handel in wilde dieren en planten tijdelijk verboden op markten, vanuit restaurants en van internet. Het grootbrengen, vervoeren of verkopen van alle wilde diersoorten is "verboden vanaf de datum van de aankondiging tot de nationale epidemie is afgelopen", aldus een gezamenlijke richtlijn van drie topagentschappen die de markten voor vee en dieren in het wild reguleren.
De stap kan tijdelijk menselijk contact met wilde dieren verminderen. Maar tenzij de overheid een belangrijke juridische maas in de wet sluit die commercieel gebruik van wilde dieren toestaat, is de tijdelijke sluiting van de markt in feite alleen symptoombestrijding. Het beleid laat momenteel toe via een vergunningensysteem dat 54 soorten wilde dieren met "economische waarde", waaronder krokodillen, schildpadden en civets, worden gefokt, vervoerd en verkocht voor winst. Chinese milieuactivisten beweren dat deze door de staat uitgegeven vergunningen gewetenloze handelaren de mogelijkheid bieden om toch wilde dieren te verkopen op markten en restaurants.
Het bestaan van parallelle legale en illegale natuurmarkten leidt tot handhavingsmoeilijkheden en ondermijnt inspanningen om de vraag te verminderen. Dat is een deel van de reden dat China de moedige stap heeft gezet om binnenlandse ivoorhandel te verbieden. Duidelijke wetten die ivoorhandel verbieden motiveren handhavers door wilde dieren als bewijslast te gebruiken. Sinds China de ivoormarkten in 2017 heeft gesloten, hebben we sterke handhaving gezien op zowel fysieke als webgebaseerde markten, wat heeft geleid tot een aanzienlijke daling van de ivoorhandel in het land.
Uit het IFAW-onderzoek bleek dat wettelijke sancties een sterke afschrikking zijn voor de consumptie van wilde dieren. In de afgelopen twee jaar bereikte onze openbare campagne 80% van het stedelijke China die de juridische gevolgen voor de consumptie van pangolines, ivoor, neushoornhoorn en tijgerbot benadrukte, en genereerde enorme steun van de Chinese particuliere sector.
Samen zijn we van mening dat het verminderen van de consumentenvraag en het marktaanbod hand in hand moeten gaan.
China's webgiganten BAT (Baidu, Alibaba en Tencent) hebben al lang een zero tolerance beleid tegen handel in wilde dieren en planten. Al meer dan tien jaar geleden verbood Alibaba en zijn Chinese dochteronderneming Taobao de handel in onderdelen en producten van olifanten, tijgers, neushoorns, beren, pangolins, schildpadden en haaien, waardoor de industrie online marktplaatsen onbeschikbaar maakte voor de handel in bedreigde diersoorten.
Terwijl de coronavirusepidemie escaleert tot een wereldwijde noodsituatie, is handel in wilde dieren niet langer alleen een kwestie van natuurbehoud. Het is een kwestie van wereldwijde volksgezondheid. Een kwestie van bioveiligheid. Een kwestie van (inter)nationale veiligheid.
-Grace Ge Gabriel, Regional Director in Azië www.ifaw.org
Geen opmerkingen:
Een reactie posten