SLIDESHOW: Ongelooflijk, de geboorte van een olifantje
Ontroerende dia's
Daryl Balfour is een bekende natuurfotograaf en auteur. In de jaren '90 volgden hij en zijn vrouw Sharna vier jaar lang olifanten voor hun boek African Elephants - A celebration of Majesty. Een foto ontbrak echter; de geboorte van een olifantje.
Maar ruim 20 jaar later, werd deze droom alsnog werkelijkheid!
Het is bijna negen uur op onze laatste dag in het Moremi Game Reserve in Botswana, en het is tijd om terug te gaan naar het kamp en ons klaar te maken voor onze vlucht.
Maar dan zie ik een kleine kudde, en een olifant die zich een beetje vreemd gedraagt. Ze sjokt achter de anderen aan, ze gaat liggen, en staat dan moeizaam weer op.
Ik stel mijn verrekijker scherp en stamel tegen de chauffeur: 'ze ziet er heel zwanger uit'.
De olifant staat op, schudt met haar kop en trompettert. Een paar andere koeien in de kudde blijven staan en kijken om.
Minuten later zie ik de eerste tekenen van iets waar ik al zo lang op wacht. Rond het geboortekanaal van de olifant verschijnt een melkwitte substantie. Olifanten krijgen hun jongen niet zoals 'normale' viervoeters, maar door een complex geboortekanaal.
Ook op IFAW.org: We wachten het exacte aantal gestroopte olifanten niet af: we gaan door met onze strijd
Het olifantje verschijnt binnen een paar seconden, een makkelijke geboorte. Volgens de tijdslijn op mijn camera duurde het exact 1 minuut en 13 seconden van de eerste tekenen tot het kalf op de grond lag!
Geen pijnstillers, geen keizersnede, geen gynaecoloog!
Maar toen begon het meest ongelooflijke en tedere gedeelte.
Zo gauw ze haar kalfje ter wereld had gebracht, trompetterde de olifant triomfantelijk, dit werd onmiddellijk overgenomen door de rest van de kudde. De volwassen koeien, tieners en de kleine kalfjes drongen samen om het olifantje te verwelkomen.
Het enthousiasme werkte aanstekelijk. Twee jonge kalfjes, die niets konden zien door de rest van de kudde, zakten door hun voorpoten en kropen naar voren om het beter te kunnen zien.
Opmerkelijk genoeg besteedde de kudde geen enkele aandacht aan onze aanwezigheid, zelfs niet toen we onze auto dichterbij stuurden voor een beter zicht.
Ik was verbaasd om te zien hoe de rest van de kudde een 'geboortekuil' begon te maken, misschien een manier om het olifantje makkelijker op te laten staan of om een zacht bed te creëren voor als hij om zou vallen.
Een oudere olifant, waarschijnlijk de matriarch en misschien de oma van dit kleintje, liet zich op de grond zakken naast het kalfje en bekeen het nieuwsgierig.
Ze raakte het olifantje niet aan, maar ze lag ernaast om het te behoeden voor de bries.
De kleinste van de twee oudere kalven was inmiddels tussen alle poten doorgekropen en probeerde zich nu onder het olifantje te wurmen, met de bedoeling om het overeind te helpen.
Steeds duwde hij zijn kop onder het kalfje en duwde hij met al zijn kracht om het te helpen.
De hele tijd was er een tevreden gegrom te horen van de opgewonden kudde. De moeder en de andere olifanten gebruikten heel zacht hun poten om het kalfje te helpen.
Een aantal keren viel het om, maar uiteindelijk, na 48 minuten, kon het olifantje lang genoeg opstaan om melk te drinken bij zijn moeder.
De hele tijd bleef het andere kalf dichtbij, om zijn nieuwe vriendje bij te staan, mocht het nodig zijn. Ook de kudde week niet van zijn zijde, het leek alsof ze niets wilden missen van de eerste minuten van zijn leven.
Eindelijk, na bijna twee uur, stond het olifantje vast op zijn poten en nam hij zijn eerste, wankele stapjes. Verbazingwekkend genoeg, liepen moeder en kalf recht op ons af. Alsof ze hem even wilde laten zien.
De kudde trok rustig weer verder, en ik moest me gaan haasten om mijn vlucht te halen!
--
Geen opmerkingen:
Een reactie posten