Langzitters verdienen een nieuwe kans.....haal een 'oudje' uit het dierenasiel

Ik heb ook zo'n 'oudje' verhaal. Ik werkte als vrijwilligster in het dierenasiel Leeuwarden. Een stabij hondje stond op de euthanasie lijst. Ik heb het over 15 jaar geleden. Het afmaken van langzitters was toen normaler dan nu. Tegenwoordig komt dat bijna niet meer voor. Goed, de hond was 8 keer herplaatst en was al 9 jaar oud. Bleek angstig te zijn voor onweer, vuurwerk en liep dan weg waardoor hij iedere keer weer in het asiel terecht kwam. Ik vroeg of ik de hond mee mocht nemen naar huis en dat mocht. Ik noemde hem Boefke en een lievere hond bestaat niet. Een schatje !!Met onweer en vuurwerk zette ik hem met mand en al in de badkamer. Boefke en ik hebben nog 5 jaar samen lief en leed gedeeld. Toen hij 14 jaar was kon het niet meer. Hij liet plas en poep lopen en ik kon niet anders dan hem te laten inslapen.  'Oudjes'? u zult er geen spijt van krijgen.

	Beste dierenvrienden, Sommige dieren in de opvang dragen ‘labels’ die mogelijke nieuwe baasjes afschrikken. Omdat ze oud, schuw, onopvallend, gehandicapt, onaantrekkelijk of beschadigd zijn. Deze labels maken dat dieren zoals oudje Bono het risico lopen veel te lang in de opvang te zitten. Daar komt bij dat deze dieren in de zomerdrukte van de asielen het nakijken hebben. Als de drukte weer voorbij is, zitten zij vaak nog in  de opvang. Dat hebben ze niet verdiend. Daarom besteedt de Dierenbescherming juist nu veel aandacht aan deze ‘langzitters’. In de eerste plaats door te voorkomen dat ze in de opvang terecht komen. Gebeurt dat toch, dan moeten ze er zo snel mogelijk uit. Daar werken we aan met goede zorg, training en therapie, eerlijke voorlichting en grootschalige promotie.   Zo kan het ook Hallo daar!! Ik ben indy een zwart/witte kat van 16 jaar oud. Toen ik net 4 jaar was ben ik in het asiel in vlaardingen terecht gekomen omdat mijn oude baasjes mij waarschijnlijk niet meer wilde hebben, ze hebben mij toen in een vuilcontainer gegooit. Ik heb daar een aantal dagen gezeten, niemand had me gehoord totdat er ineens iemand zijn vuilniszak weg wilde gooien en mijn kleine gemauw nog hoorde, ik had al bijna geen stem meer (nu al helemaal niet meer)ik heb zoveel gemiauwt in die stinkende container! Toen werd de dierenambulance gebeld en die hebben mij er gelukkig uit kunnen halen! Ik was zo blij, maar toch ook wel heel bang, vandaar dat ik zo vreselijk gemeen tegen mensen was.  Niemand wilde mij toen hebben(logisch als je zo dun en gemeen bent). Het dierenasiel had toen bedacht om mij in de krant te zetten met de hoop dat ik meegenomen zou worden. Toen gebeurde het! In 1998 kwam een klein meisje met haar vader, ze hadden mij dus gezien in de krant samen met een bouvier. Ze wilde mij aaien maar ik blaasde als een gek naar haar. Haar vader zei toen die wil je toch zeker niet? ja pap zei ze die wil ik! Met heel veel moeite moest het personeel in het asiel mij vangen, eindelijk na een half uur hadden ze me hoor! Ik begreep er niks van waar ga ik heen? wat gaan ze met me doen? LAAT ME ERUIT dacht ik! Maar toen.. kwam ik bij hun thuis er was nog een kater die kwam bij me kijken en stelde me gerust, we werden dikke maatjes het heeft wel heel lang geduurd tot ik eindelijk geaaid wilde worden. Maar na een aantal maanden was ik zo gelukkig, ik mocht naar buiten, ik kreeg lekker te eten! Het was heerlijk om zo veel aandacht te krijgen. Na een aantal jaar ben ik verhuisd naar een boerderij, ik had daar mijn plekje op zolder, ik ging niet meer naar buiten, want er liepen 2 honden die ik niet zo heel erg leuk vond maar ik vond het niet erg dat ik niet meer naar buiten kon, ik ben namelijk al wat ouder. Na een aantal jaar ben ik weer verhuisd maar nu.. met mijn baasje angelique ik woon heerlijk in een groot huis waar ik ook eerder gewoond heb. Ik ga niet meer naar buiten want mijn baasje vind het eng, de laatste tijd gebeuren er gekke dingen op de straat! Maar ik heb nu wel een vriendinnetje die komt ook van de boerderij.(witte/zwarte poes 5 jaar oud). Nu ben ik inmiddels al 16 jaar, oud he?! Ik ga nu ook wel wat minder zien, en ben vaker aan het slapen en savonds heerlijk in het bed van me baasje dan heb ik de grootste plek! Dit was mijn verhaaltje over mijn leven, ik hoop dat alle andere katten die nog in het asiel zitten, nog een goed leven tegemoet gaan! Heel veel pootjes en likjes van indy!