Dag 1: Paprika’s in plastic
http://youtu.be/lyA2r50J_6I Video
In Albert Hein stop ik drie paprika’s, een paar bananen, een halfje volkoren en een zakje zoute stengels in mijn mandje. Bij de kassa kijk ik verschrikt naar de artikelen op de kassaband. Om elk product dat ik wil afrekenen, zit plastic. Ik kijk naar de acht wachtenden achter mij en besluit om toch maar te betalen. Terwijl ik op mijn beurt wacht, vraag ik me af waarom er om paprika’s plastic zit.
Na een avond hardlopen op plastic schoenen, die
erg milieuonvriendelijk blijken te zijn, stap ik onder de douche. Ik lees dat de Sanex douchegel mijn huid gezond houdt en de ingrediënten van het product: water, sodium, parfum, glycerine, betaine, en nog zo’n tien ingrediënten die eindigen op ine , maar ook PEG-9. PEG? Dat blijkt een plastic te zijn. In een douche-gel zitten microplastics om je huid te scrubben. En die zogenaamde stukjes noot in de scrubgel kunnen net zo goed stukjes plastic zijn – en dat verdwijnt door het afvoerputje
Dag 2: Losse penen
Ik doe boodschappen bij de Turkse supermarkt. In plaats van verpakte, gewassen en geschilde wortelen (hoe lui kun je zijn?), koop ik een bosje penen. Terwijl de aarde tussen de wortels vandaan dwarrelt, leg ik het bosje nonchalant op de kassaband neer. De caissière biedt mij een tasje aan. Maar ik weiger en stop de bos in mijn rugtas. Als ik later die dag een externe harde schijf koop (verpakt in plastic), had ik daar zo weer een tasje omheen kunnen krijgen.
Dag 3: Alert
De volgende dag bezoek ik Albert Heijn. Als een onrustige kraai scan ik elk artikel op mogelijke plastics. Boontjes? Ik koop een pot, omdat er om losse boontjes een zakje moet. Een banaan? Die zonder sticker mag, want owee als er in die sticker plastic zit. En Monchou? Dat heb ik nodig voor mijn monchoutaart voor een verjaardag, maar het zit in een plastic wikkel. Slagroom? In een plastic bekertje. Dan wil ik voor de taartbodem in ieder geval koekjes kopen zonder plastic verpakking. Maar waar vind je die? Na navraag bij de biologische markt blijken ze ook daar in plastic te zitten. En als student zonder oven is zelf koekjes maken nogal lastig. Thuis ligt Linda. tussen de post, verpakt in plastic.
Nieuw continent
In onze oceanen en zeeën drijft steeds meer plastic afval, dit wordt plastic soep genoemd. Door verwering, golfslag en zonlicht valt dat plastic uit elkaar in kleine stukjes. Dat leidt tot vervuling en stikkingsgevaar bij dieren. De plastic soep in de Grote Oceaan is waarschijnlijk zo groot als Frankrijk en Spanje samen.
Dag 4: Is een plastic loze week wel mogelijk?
Een dag later ga ik toch weer naar de Appie om daar alsnog de Bastognekoeken te kopen. Hoe moeilijk is het om een week lang, zeven dagen, een paar uren geen plastic te kopen? Het zit in mijn schoenen, in mijn veters, in mijn pen, om mijn zoutstengels, in mijn douchegel, en zelfs om mijn biologische kaas. Toch wil ik er nog steeds niet aan dat een week zonder plastic onmogelijk is.
Dag 5 en 6: Gewoon niets kopen
Ik besluit twee boodschaploze dagen in te lassen. In de trein kom ik erachter dat ik mijn plastic flesje ben vergeten. Op het perron zie ik automaten met flesjes Fanta, Coca Cola en Rivella. Ik houd me in. Bij de vriendin bij wie ik ga eten, krijg ik ijsthee, in een plastic beker uit een plastic pak. Had ik moeten weigeren?
Dag 7: Eindelijk: papier
Op zaterdag ga ik bij een biologische bakker langs, tien minuten verder fietsen dan ‘mijn’ Albert Heijn. Hier kan ik broodjes los kopen en meenemen in een papieren zak- of zelf opeten. Ik denk aan de afvalhoop van plastic.
Het valt mee
Een week zonder plastic kost meer tijd, een paar zweetdruppels van gêne, maar niet meer geld. De groenten bij de Turkse supermarkt zijn goedkoper én lekkerder. Biologisch brood is duurder, maar vult ook meer waardoor ik er minder nodig van heb.
Het viel me op hoe groot de verleiding is om ‘iets’ in plastic te kopen. In de kiosk op het station haal je koffie met een brownie, verpakt in plastic. In de kantine op je werk koop je zonder pardon dagelijks plastic bekers met fruit, een smoothie, of twee plakken kaas in plastic.
Minder plastic gebruiken is eigenlijk simpel: neem eten van thuis mee naar je werk. Doe er een duurzaam flesje drinken bij, en bewaar een boodschappentas standaard in je tas. Sta sterk in je schoenen en weiger een tasje bij de kassa, ook wanneer je in een kledingwinkel staat. En wees creatief: neem bijvoorbeeld een doos mee voor losse groenten. Want met een beetje creativiteit zie je vanzelf dat je afvalbak minder snel vol raakt. En dat bespaart weer plastic vuilniszakken.
Keizersnee bij een dikbil koe
