Het verhaal van Bacalao
‘Een galgo heeft mij gered en daarom voelde ik de verantwoordelijkheid iets terug te doen en te proberen de galgo te redden.’ Aan het woord is Yeray López Portillo, een innemende Spanjaard die ons ontvangt in zijn appartement in Madrid. Hij legt het uit: ‘Ik was depressief en daarom leek het een goed idee om een hond te nemen. Dat was Bacalao.’ Hij streelt liefdevol de ranke, zachtaardige galgo die naast hem op de bank ligt. ‘Bacalao bracht me weer in beweging. Ik moest opstaan en eruit om haar uit te laten, haar te verzorgen. Ze bracht me op een nieuwe manier in contact met de wereld en trok me uit mijn depressie. Voor iemand die nooit in een depressie heeft gezeten klinkt het misschien overdreven, maar ik kan je verzekeren, het is echt zo, Bacalao heeft me gered.’
‘Ik vond dat bijzonder en wilde daar iets mee. Eerst was mijn idee filmpjes te maken over Bacalao voor kinderen. Ik wilde haar broertjes opsporen en vertellen waar ze vandaan kwam. Maar toen ik daarmee begon, ontdekte ik steeds meer over het verschrikkelijke lot van de galgo’s. Toen begreep ik dat mijn film dáárover moest gaan; dat ik moest proberen mijn film te gebruiken om mensen bewust te laten worden en in actie te brengen. Dat ik het aan Bacalao verschuldigd was te helpen om haar soortgenoten te redden.’
Yo galgo
Al drie jaar werkt Yeray aan zijn documentaire Yo galgo en hij hoopt de film dit jaar te voltooien. Gedurende die tijd heeft hij zich ontwikkeld als galgo-expert. Op tal van plekken is hij geweest en met tal van mensen heeft hij gesproken, ook met jagers die vertelden hoe zij routinematig hun galgo’s ombrengen. De beelden die hij heeft gemaakt, zijn van een huiveringwekkende schoonheid. ‘Het verhaal van de galgo’s is verweven met allerlei andere verhalen’, legt hij uit. ‘Het gaat ook over de botsing van het oude Spanje met het nieuwe Spanje, over hoe tradities ons kunnen verblinden, over stad tegenover platteland, mannen versus vrouwen. Het verhaal van de galgo’s vertelt iets belangrijks over hoe we met elkaar omgaan, hoe we met dieren omgaan – en dat we als samenleving daarin moeten veranderen.’Politieke verandering
Er zijn er gelukkig meer mensen in Spanje die aan die verandering werken. Een van hen is Silvia Barquero, voorzitter van PACMA, de Spaanse partij voor de dieren. Ze is hoopvol gestemd over de toekomst, omdat ze ziet hoe steeds meer mensen zich voor dieren en hun welzijn inzetten. ‘Neem de Guarda Civil, verantwoordelijk voor handhaving van wetten. We hebben intensieve gesprekken met ze gevoerd en hun houding begint te veranderen. Hun boodschap is nu: een hond heb je voor zijn hele leven. Natuurlijk, handhaving blijft problematisch door gebrek aan capaciteit en de verwevenheid op het platteland van politie en jagers, maar stapje voor stapje zien we verandering in mentaliteit.’
Even verderop, bij het ministerie van Educatie, Cultuur en Sport, is men nog lang niet zover. Stierenvechten geldt er als cultuur die moet worden gepromoot. De plezierjacht met galgo’s wordt er gezien als een sport die goed is voor de ontwikkeling van het platteland. De honderden jachtverenigingen worden vanuit hier gesubsidieerd. Hoe meer leden, hoe meer subsidie ze krijgen. Maar het gaat niet alleen om geld. Minstens zo belangrijk is dat de overheid de jacht steunt, door aan jagers vergunningen te verlenen om op publiek land te jagen. De cijfers zijn niet mals. Officieel staan er zo’n 750.000 jagers in Spanje geregistreerd. Die zijn overigens lang niet allemaal actief: velen worden door gemeentes en jagersclubs geworven om meer subsidie binnen te slepen. Niettemin, samen weten ze jaarlijks zo’n 24 miljoen dieren te doden. Ook hier: volgens de officiële statistieken. Want naast de legale jacht is er ook een omvangrijke illegale jacht. Betrouwbare cijfers daarover zijn er echter niet.
Tot voor kort was de jacht onomstreden in de Spaanse politiek. Maar ook dat verandert. We spreken met Sergio García Torres. Hij is van Podemos, de op drie na grootste politieke partij van Spanje en de eerste grote partij in het Spaanse parlement die openlijk tégen de jacht is. Ook hij gelooft dat een diervriendelijker Spanje mogelijk is. En hij is erg blij met onze petitie. ‘Petities vanuit landen als Nederland zijn voor ons een geweldig argument om hier verandering te bepleiten. We kijken tegen jullie op als het om dieren gaat. Spanjaarden voelen dat ze op dit punt achterlopen en dat vervult velen met een gevoel van schaamte. Dat kan een krachtige motivatie zijn om iets te doen. Dus ja, ik zou iedereen in Nederland willen oproepen de petitie te tekenen. Voor ons is dat heel belangrijk.’
>> Teken de petitie
Bron:www.worldanimalprotection.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten