Dr. Rathin Burman, plaatsvervangend directeur van het Centre for Wildlife Rehabilitation and Conservation (CWRC) en verantwoordelijk voor projecten van het IFAW en de Wildlife Trust of India (WTI), brengt verslag uit over het redden van een olifant. -- RGC
Het was ongeveer 7.30 uur op zondagochtend en ik was net rustig een kop thee aan het drinken, toen ik vanuit de meldkamer in Kaziranga werd opgeroepen.
Volgens de beller was er een olifantenkalf vast komen te zitten in een greppel op een theeplantage in Borhola, in de buurt van de theeplantage Diphloo. Ik heb direct ons reddingsteam gebeld en we hebben ons klaargemaakt voor een reddingsoperatie. Panjit Basumatary, dierenarts van het CWRC, heeft collega Biswajit Boruah opgehaald, en ik heb me vijf minuten later eveneens gemeld bij Biswajit thuis. Vervolgens zijn we met zijn drieën naar het CWRC gereden om de andere teamleden op te halen en de logistiek te regelen.
De reis naar Borhola duurde ongeveer een half uur. Ons voertuig kon vanwege de slechte weg niet op de plek zelf komen, dus we hebben de laatste 200 meter sprintend afgelegd.
De samenwerking tussen het IFAW en de WTI bestrijkt een groot aantal aspecten van het dierenwelzijn in India: het redden van dieren na overstromingen en cyclonen, het ontwikkelen van ‘groene manieren’ van levensonderhoud in lokale gemeenschappen en het trainen van parkwachters.
Een mannetjesolifant van ongeveer 10 jaar oud (technisch gezien nog een kalf) lag op zijn rug in een greppel van anderhalve meter diep en slechts 60 centimeter breed.
Hij probeerde uit alle macht uit de greppel te komen, was aan het trompetteren en hij had duidelijk pijn.
Waarschijnlijk was de olifant de vorige nacht op de een of andere manier in de greppel gevallen terwijl zijn kudde probeerde naar het nabijgelegen rijstveld te sluipen.
De olifant had één slagtand, net als ‘Ganesha’, de god met een olifantenkop, die in India wordt aanbeden als god die alle obstakels uit de weg ruimt.
Aan ons de taak om alle obstakels voor hem uit de weg te ruimen, zodat hij terug kon naar het bos, waar hij thuishoorde.
We hebben even kort onze strategie besproken om dit dier uit zijn hachelijke positie te bevrijden. Vervolgens hebben we een graafmachine aangevraagd om de greppel te verbreden. Dat is gelukt, maar vanwege de afstand en de slechte weg zou het zeker minimaal een uur duren voordat deze er zou zijn.
We hebben daarom besloten om het zelf maar te doen; we hebben niet gewacht op de graafmachine, maar met onze eigen handen, een schop en wat andere plaatselijk gereedschap zelf de greppel breder gemaakt.
Met veel moeite hebben de beide dierenartsen de olifant een spuit met pijnstillers kunnen geven.
Intussen was er ook iemand van het Forest Department gearriveerd om ons te helpen en een aantal mensen uit de buurt.
Vanwege al die hectiek bleven er steeds meer mensen staan kijken.
Na ongeveer een uur graven was de greppel breed genoeg voor de olifant, en langzaamaan lukte het de olifant om op zijn zij te gaan liggen. Iemand vertelde ons dat de graafmachine ook spoedig zou arriveren. Dit goede nieuws gaf ons ook weer nieuwe energie.
“Uthile, uthile...”, riep het publiek. “Hij staat op! Hij staat op!” En inderdaad, de olifant probeerde langzaam op te staan, en na een paar seconden proberen kreeg hij zijn hele lichaam van de grond. Sommige mensen applaudisseerden enthousiast toen ze zagen dat het dier was gered. We zijn allemaal op veilige afstand gaan staan, zodat de olifant zelf uit de greppel kon weglopen.
De olifant ging ook nog even achter het publiek aan, maar liep al snel het dichtstbijzijnde bos in. We hebben het dier gevolgd totdat het in de dichte struiken was verdwenen.
Het kostte ons maar een uurtje hard werk, maar als je op zondagochtend al een olifant uit een greppel hebt gehaald, kan de rest van de zondag niet meer stuk. We waren dan ook enorm voldaan toen de olifant weer het bos in liep!
Meer weten over het werk dat het IFAW en WTI in Manas National Park? Bezoek onze speciale pagina hierover.
Fantastisch !
BeantwoordenVerwijderen