Haal veel dieren uit de ellende in Albanië.
Samen met Liljana moet dat gaan lukken!
Samen met Liljana moet dat gaan lukken!
Haar naam is Liljana Breshani en ze woont in Albanië. Voor ons een nagenoeg onbekend land dat toch niet zo heel ver van ons vandaan ligt nog boven Griekenland. En onbekend maakt onbemind. Daarom willen wij u graag het verhaal van Liljana vertellen. Zoals zij het allemaal heeft beleefd.
Het begon allemaal op een zomerse dag in juni 2012. Liljana wilde met haar kinderen naar het strand gaan en ze zagen een klein pupje. Het kon hooguit 4 maanden oud zijn en lag daar op straat te slapen tussen de geparkeerde auto’s.
Zij konden hem gewoon niet voorbij lopen. Het was veel te gevaarlijk voor hem in die drukke straat. Zij pakten hem op en brachten hem in veiligheid in de tuin van een familielid. Ze noemden hem John en hij werd hun eerste vriend.
Want natuurlijk bleef het daar niet bij. Als je eenmaal oog voor zwerfdieren hebt, kom je ze vaker tegen. Magere, schurftige, gewonde dieren met doffe ogen zonder levenslust. Of juist met ogen die hoopvol naar je opkijken. Na John brachten zij er nog 6 honden naar die tuin.
Ze bouwden met haar man eenvoudige onderkomens voor ze en zij ging samen met haar kinderen elke dag naar hen toe. Ze verzorgden hen, gaven hen eten en gingen steeds meer van de dankbare dieren houden. Het is wonderlijk hoeveel gevoelens je gaat krijgen als je ziet dat de liefde wederzijds is. Dat de honden oprecht dankbaar waren en van hun verzorgers gingen houden.
Tot die afschuwelijke nacht in november. Iemand gooide vergif over het hek. Zomaar, zonder reden. En 5 van de honden hebben het niet overleefd. Zij hadden zoveel verdriet. En Liljana besloot om maar geen honden meer op te nemen. Niemand scheen te begrijpen waarom zij dieren wilde redden.
Maar een paar dagen later liepen Liljana en haar dochter te wandelen toen een klein pupje naar hen toe kwam en spontaan met haar dochter begon te spelen.
Zij konden haar niet achterlaten, wetende dat het kwetsbare diertje gedoemd was om een triest leven tegemoet te gaan. Zij noemden haar Luna en zij brachten haar naar de tuin waar de 2 nog overlevende honden zaten. Boris en Baruna.
Het was Luna die Liljana weer de kracht gaf om toch door te gaan met helpen. Er moest gewoon een officieel asiel komen. Zoveel dieren die in zeer slechte omstandigheden leefden, hadden hulp nodig. De overheid deed niets anders dan hen doden. Iemand moest laten zien dat het anders kon, dat het anders moest.
Veel mensen reageerden achterdochtig. Dieren redden? Waarom? Maar Liljana wilde hen zo graag laten zien dat elk levend wezen de moeite waard is.
Zij konden hem gewoon niet voorbij lopen. Het was veel te gevaarlijk voor hem in die drukke straat. Zij pakten hem op en brachten hem in veiligheid in de tuin van een familielid. Ze noemden hem John en hij werd hun eerste vriend.
Want natuurlijk bleef het daar niet bij. Als je eenmaal oog voor zwerfdieren hebt, kom je ze vaker tegen. Magere, schurftige, gewonde dieren met doffe ogen zonder levenslust. Of juist met ogen die hoopvol naar je opkijken. Na John brachten zij er nog 6 honden naar die tuin.
Ze bouwden met haar man eenvoudige onderkomens voor ze en zij ging samen met haar kinderen elke dag naar hen toe. Ze verzorgden hen, gaven hen eten en gingen steeds meer van de dankbare dieren houden. Het is wonderlijk hoeveel gevoelens je gaat krijgen als je ziet dat de liefde wederzijds is. Dat de honden oprecht dankbaar waren en van hun verzorgers gingen houden.
Tot die afschuwelijke nacht in november. Iemand gooide vergif over het hek. Zomaar, zonder reden. En 5 van de honden hebben het niet overleefd. Zij hadden zoveel verdriet. En Liljana besloot om maar geen honden meer op te nemen. Niemand scheen te begrijpen waarom zij dieren wilde redden.
Maar een paar dagen later liepen Liljana en haar dochter te wandelen toen een klein pupje naar hen toe kwam en spontaan met haar dochter begon te spelen.
Zij konden haar niet achterlaten, wetende dat het kwetsbare diertje gedoemd was om een triest leven tegemoet te gaan. Zij noemden haar Luna en zij brachten haar naar de tuin waar de 2 nog overlevende honden zaten. Boris en Baruna.
Het was Luna die Liljana weer de kracht gaf om toch door te gaan met helpen. Er moest gewoon een officieel asiel komen. Zoveel dieren die in zeer slechte omstandigheden leefden, hadden hulp nodig. De overheid deed niets anders dan hen doden. Iemand moest laten zien dat het anders kon, dat het anders moest.
Veel mensen reageerden achterdochtig. Dieren redden? Waarom? Maar Liljana wilde hen zo graag laten zien dat elk levend wezen de moeite waard is.
Liljana redt weer een arme hond van een wisse dood.
Helemaal uitgeput vanwege een zware huidziekte
Nog een invalidehond die het ook heel moeilijk heeft.
Weer een hele klas enthousiast gemaakt om zwerfdieren te helpen.
Het is haar inmiddels gelukt om met hulp van een aantal geweldige dierenvrienden een heus asiel op te bouwen: Protect Me in het stadje Vlore. Gewoon met hun eigen handen. Waar een wil is, is een weg en als Liljana weer in de dankbare ogen van een geredde hond keek, dan kreeg zij weer veel energie en moedigde ook de anderen aan.
Hun privé-asiel heeft ruimte voor ongeveer 80 honden en zij zitten vrijwel altijd vol. Soms wordt een dier geadopteerd maar altijd wordt die plek meteen weer ingenomen door een andere straathond.
In Albanië zijn heel veel honden met grote gezondheidsproblemen. Maar gelukkig kunnen Liljana en haar team van vrijwilligers ook blij zijn met de resultaten van hun moeilijke werk. In de afgelopen 3 jaar hebben zij maar liefst ruim 400 honden aan een nieuw thuis kunnen helpen.
Zoals een verlamd teefje, dat nu geniet van haar veel betere leven met een rolstoel in Italië. Andere honden hebben de ziekte Leishmania overleefd en hebben het naar hun zin met hun maatjes in hun asiel.
Wij, van Dierennood hebben altijd veel bewondering voor mensen die in moeilijke omstandigheden toch hun nek durven uitsteken. Om in een land waar geen respect of hulp is voor zwerfdieren, toch dwars tegen de stroom in te gaan.
Soms wenden zelfs je buren en sommige familieleden van je af, omdat ze er niets mee te maken willen hebben. Dat heeft Liljana ook meegemaakt, maar ze is een echte doorzetter! Want ze heeft met eindeloos geduld en heel veel praten met de autoriteiten het sinds ruim een jaar zelfs voor elkaar gekregen, dat de gemeente overstag is gegaan en hun medewerking verleent bij sterilisatieacties voor zwerfdieren. En dat is het allerbelangrijkste!
Hun privé-asiel heeft ruimte voor ongeveer 80 honden en zij zitten vrijwel altijd vol. Soms wordt een dier geadopteerd maar altijd wordt die plek meteen weer ingenomen door een andere straathond.
In Albanië zijn heel veel honden met grote gezondheidsproblemen. Maar gelukkig kunnen Liljana en haar team van vrijwilligers ook blij zijn met de resultaten van hun moeilijke werk. In de afgelopen 3 jaar hebben zij maar liefst ruim 400 honden aan een nieuw thuis kunnen helpen.
Zoals een verlamd teefje, dat nu geniet van haar veel betere leven met een rolstoel in Italië. Andere honden hebben de ziekte Leishmania overleefd en hebben het naar hun zin met hun maatjes in hun asiel.
Wij, van Dierennood hebben altijd veel bewondering voor mensen die in moeilijke omstandigheden toch hun nek durven uitsteken. Om in een land waar geen respect of hulp is voor zwerfdieren, toch dwars tegen de stroom in te gaan.
Soms wenden zelfs je buren en sommige familieleden van je af, omdat ze er niets mee te maken willen hebben. Dat heeft Liljana ook meegemaakt, maar ze is een echte doorzetter! Want ze heeft met eindeloos geduld en heel veel praten met de autoriteiten het sinds ruim een jaar zelfs voor elkaar gekregen, dat de gemeente overstag is gegaan en hun medewerking verleent bij sterilisatieacties voor zwerfdieren. En dat is het allerbelangrijkste!
Ook deze kreupele hond werd door Liljana opgevangen in haar asiel.
Hoe moet zij nou op deze plaats haar pups verzorgen???
Het zelf gebouwde asiel van Protect-Me
In enkele jaren heeft zij en haar team van vrijwilligers enkele honderden honden en even zoveel katten kunnen laten steriliseren. Wat een geweldige prestatie! Dit alleen al betekent dat er op termijn vele duizenden (!) dieren minder zullen hoeven te leven en te sterven onder de naarste omstandigheden. Hun doel is om dit jaar zelfs 250 sterilisaties te laten uitvoeren. Ze heeft een heel mooie prijs bij de locale dierenarts hiervoor weten te bedingen.
Maar Liljana doet meer! Zo organiseert zij maandelijks bijeenkomsten voor vrijwilligers, worden kinderen op scholen gestimuleerd door educatie in het “Mijn beste vriend heeft 4 poten” -project.
Er wordt zelfs elk jaar op 4 april een optocht door de stad georganiseerd, om op “zwerfdierendag” nog meer mensen te overtuigen om respectvol met zwerfdieren om te gaan.
Het is en het blijft zwaar. Ze zouden nog zoveel meer willen doen. Ze zien nog steeds dieren-in-nood in en rondom Vlore. Maar alle hulp om hen te helpen kost geld en ze staan er helemaal alleen voor. Subsidies kent men niet in Albanië.
Speciale shampoo en lotion tegen de heel nare en pijnlijke schurft. Ontworming, medicatie en ook vaccinaties, o.a. tegen hondsdolheid zijn verplicht, want anders eindigen de dieren alsnog in een dodingsstation.
De familiereserves zijn allang uitgeput en er komt helemaal niets meer bij. Het asiel Protect Me in de stad Vlore kan geen enkel dier meer opnemen zonder hulp van buiten.
Wij hebben er vertrouwen in, dat jullie het met ons eens zijn, dat dit een uitzonderlijk goed doel is. Zij helpen dagelijks gewonde honden en katten, die bijv. op straat aangereden of zelfs mishandeld zijn. Maar ook de zeer nuttige sterilisaties en educatie-projecten gaan onnoemlijk veel dierenleed voorkomen. Laten wij hen gaan helpen!
Maar Liljana doet meer! Zo organiseert zij maandelijks bijeenkomsten voor vrijwilligers, worden kinderen op scholen gestimuleerd door educatie in het “Mijn beste vriend heeft 4 poten” -project.
Er wordt zelfs elk jaar op 4 april een optocht door de stad georganiseerd, om op “zwerfdierendag” nog meer mensen te overtuigen om respectvol met zwerfdieren om te gaan.
Het is en het blijft zwaar. Ze zouden nog zoveel meer willen doen. Ze zien nog steeds dieren-in-nood in en rondom Vlore. Maar alle hulp om hen te helpen kost geld en ze staan er helemaal alleen voor. Subsidies kent men niet in Albanië.
Speciale shampoo en lotion tegen de heel nare en pijnlijke schurft. Ontworming, medicatie en ook vaccinaties, o.a. tegen hondsdolheid zijn verplicht, want anders eindigen de dieren alsnog in een dodingsstation.
De familiereserves zijn allang uitgeput en er komt helemaal niets meer bij. Het asiel Protect Me in de stad Vlore kan geen enkel dier meer opnemen zonder hulp van buiten.
Wij hebben er vertrouwen in, dat jullie het met ons eens zijn, dat dit een uitzonderlijk goed doel is. Zij helpen dagelijks gewonde honden en katten, die bijv. op straat aangereden of zelfs mishandeld zijn. Maar ook de zeer nuttige sterilisaties en educatie-projecten gaan onnoemlijk veel dierenleed voorkomen. Laten wij hen gaan helpen!
Ieder dier dat door Liljana wordt opgevangen, wordt eerst goed door haar schoongemaakt en van teken en vlooien ontdaan.
Ondanks veel ellende, toch nog hoop haar ogen voor betere tijden na opname in het asiel.
Ook veel poezen met oogziektes vangen zij op.
Jouw donatie voor dit hulpproject betekent letterlijk het redden van honden en katten in een zeer moeilijk land voor deze dieren.
Doe alsjeblieft met ons mee! Iedere euro gaat alleen naar dit super-goede project!
Doe alsjeblieft met ons mee! Iedere euro gaat alleen naar dit super-goede project!
Ons bankrekening nummer is:
NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpactie 88'
Of doneer via onderstaande knoppen:
NL16 INGB 0004 7841 60 t.n.v. Stichting Dierennood o.v.v. 'Hulpactie 88'
Of doneer via onderstaande knoppen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten