|
|
|
|
|
dinsdag 31 maart 2020
Door de coronavirus is het stil in de bossen : Een reden voor jagers om drachtige vossen en vossen die hun welpjes verzorgen neer te knallen
maandag 30 maart 2020
De Chinese Health Commission promoot een behandeling van gal uit beren 'getapt' tegen de coronavirus
De Chinese National Health Commission heeft een lijst met aanbevolen behandelingen tegen het COVID-19 virus gepubliceerd, waaronder Tan Re Qing, een injectie met berengal. Hoe is dit in ’s hemelsnaam mogelijk?? Dat staat gelijk aan president Maduro van Venezuela die citroengrasthee met gember adviseert als middel tegen corona, hoewel dat advies gelukkig niet gepaard gaat met vreselijk dierenleed.
Het gaat om een lijst met behandelingen uit zowel de Westerse als de traditionele geneeskunde, die gepubliceerd is op 4 maart door het Chinese overheidsorgaan dat belast is met het nationale gezondheidsbeleid. De gal van beren zou volgens de traditionele Chinese geneeskunde een medicinale werking hebben, net zoals neushoornhoorn, leeuwen- en tijgerbotten.
De berengalindustrie ie een hel voor dieren. Berengal wordt ‘getapt’ uit een levende beer. Vaak door middel van een permanente katheter met slangen en een kraan in de buik van de beer wordt de gal afgetapt. De dieren leven in krappe kooien en hebben constant wonden die niet of slecht behandeld worden. Alle methoden voor het extraheren van gal veroorzaken ernstig lijden, pijn en infecties en maken dat deze dieren permanent lijden.
Ik heb het zelf gezien toen ik een paar jaar geleden naar Vietnam ging om een reportage over galberen te maken. Ik bezocht berenfarms en ik kan je vertellen dat het intense leed dat ik daar heb gezien voor altijd op mijn netvlies staat gegrift. Daarom word ik ook echt vreselijk boos als ik zie dat een overheid dit soort stupide aanbevelingen doet.
.
.
.
Ook is de aanbeveling om berengal in te zetten tegen het nieuwe coronavirus op zijn zachts gezegd zeer tegenstrijdig en het advies komt nog geen maand nadat de Chinese overheid eindelijk stappen heeft ondernomen om een einde te maken aan de handel in- en consumptie van levende wilde dieren. Aangenomen wordt dat COVID-19 afkomstig is van vleermuizen, slangen of schubdieren, die levend verhandeld werden op de wilde dierenmarkt in Wuhan.
Ook is de aanbeveling om berengal in te zetten tegen het nieuwe coronavirus op zijn zachts gezegd zeer tegenstrijdig en het advies komt nog geen maand nadat de Chinese overheid eindelijk stappen heeft ondernomen om een einde te maken aan de handel in- en consumptie van levende wilde dieren. Aangenomen wordt dat COVID-19 afkomstig is van vleermuizen, slangen of schubdieren, die levend verhandeld werden op de wilde dierenmarkt in Wuhan.
Enerzijds de levende handel in dieren voor voedsel stopzetten en anderzijds de handel in producten van dieren bevorderen. Hoe hypocriet kan het zijn?
De Chinese wet uit 1989 op de bescherming van dieren in het wild beschouwt wilde dieren als een hulpbron die ten behoeve van de mens kan worden gebruikt. In 2016 werd de wet gewijzigd om het commerciële gebruik van dieren in het wild verder te legitimeren, waarbij, volgens de Chinese beleidsspecialist Peter Li van Humane Society International, expliciet werd gesteld dat dieren kunnen worden gebruikt voor de traditionele Chinese geneeskunde. Onvoorstelbaar in deze moderne tijd.
Hoewel het gebruik van berengal van in gevangenschap levende dieren in China helaas nog steeds legaal is, is gal van in het wild levende beren verboden, evenals de invoer van berengal uit andere landen. De eerste berichtgeving op sociale media over de nieuwe aanbeveling van het gebruik van berengal tegen COVID-19 kwam volgens Aron White van Environmental Investigation Agency (EIA) dan ook via illegale handelaren:
“We zagen dat deze overheidsaanbeveling door de smokkelaars onmiddellijk werd opgevolgd om hun illegale producten als behandeling te adverteren.”
Tuurlijk, zij zien het geld al binnenstromen. Illegale berengal van wilde beren is lucratief en wordt gewoon geproduceerd in China en daarnaast wordt gal geïmporteerd uit landen als Laos, Vietnam en Noord-Korea.
De aanbeveling door de overheid om berengal te gebruiken gaat dus in ieder geval de illegale handel in dieren uit het wild vergroten. Daarbij, als maar genoeg mensen deze onzin geloven, zal de vraag naar berengal toenemen en dus nog meer beren gebruikt worden om aan de vraag te voldoen en komen er naar alle waarschijnlijkheid weer heel wat berengalboerderijen bij. Het is een grove schande.
China maakt zich ook nog eens ronduit belachelijk om een lijst te produceren met middeltjes die zogenaamd zouden helpen. Het land schaart zich daarmee achter leiders als president Maduro van Venezuela, die citroengrasthee met gember adviseert om het virus te bestrijden, al gaat dat advies niet gepaard met vreselijk dierenleed is die thee niet schadelijk voor de gezondheid. Want ik weet van de voormalig voorzitter van de Association Traditional Chinese Medicine die ik interviewde toen ik in Vietnam was dat mensen doodziek kunnen worden en zelfs zijn overleden na het innemen van berengal. Het middel is daarmee even erg als de kwaal.
zondag 29 maart 2020
Ecomare Texel voert emmertjesactie om voer voor de zeehonden te bekostigen: Door de coronamaatgerelen komt er geen entreegeld binnen
Ecomare Texel voert emmertjesactie om voer voor de dieren te bekostigen. ’De langdurige sluiting komt hier hard aan’
De langdurige sluiting komt hier hard aan, meldt het opvangcentrum annex museum. Ecomare is onderdeel van Stichting Texels Museum, die volgens directeur Bas van Spréw maar zes procent subsidie ontvangt. Het overgrote deel van de inkomsten wordt zelf gegenereerd. Door de coronamaatregelen komt er geen geld binnen via de entree, de excursies, het restaurant en de winkel, die normaal gesproken voor negentig procent van de inkomsten zorgen. Ondertussen gaat de zorg voor de zeehonden, bruinvissen en andere dieren gewoon door.
Via de donateursnieuwsbrief en social media heeft Ecomare mensen gevraagd of ze willen helpen. Een emmertje vis kost tien euro. Daar kan een zeehond in de opvang een paar dagen mee vooruit. De actie slaat duidelijk aan en het bericht werd vele malen gedeeld op Facebook. Naast financiële steun levert de actie ook veel morele steun op, aldus Ecomare. ,,Er wordt enorm betrokken gereageerd. Het is heel fijn om te merken dat zoveel mensen bereid zijn te helpen.’’
Werktijdverkorting
Van Spréw benadrukt dat de Stichting Texels Museum, waar ook de Oudheidkamer, vuurtoren en Museum Kaap Skil onder vallen, heel gezond is qua financiën. ,,We kunnen wel een stootje opvangen. Maar als het te lang gaat duren, is het een andere zaak.’’ Ecomare heeft werktijdverkorting aangevraagd via de NOW-regeling en gaat zich beraden op alternatieve scenario’s wanneer het museum eventueel ook vanaf 6 april nog gesloten moet blijven.
Filmpje
Om mensen toch in de gelegenheid te stellen de dieren te zien, plaatst Ecomare twee keer per dag een filmpje op Facebook. Die worden heel goed gewaardeerd. Ecomare concludeert dat een filmpje van een zeehond die van de zon geniet heel welkom is als afleiding tussen alle zorgwekkende berichtgeving.
Een emmertje vis doneren, kan via de website www.ecomare.nl.
zaterdag 28 maart 2020
Grandioos: Boeren schieten Circus Renz te hulp met voer voor de dieren die door de coronavirus zijn gestrand
Boeren schieten circus Renz Berlin te hulp
Boeren in de buurt van Drachten zijn in actie gekomen om circus Renz Berlin van voer te voorzien. Dat doen ze na een oproep van het circus dat door de coronacrisis is gestrand in Drachten.
Volgens woordvoerder Regina van Heybeek van het circus is de bodem van de schatkist in zicht nu het circus vanwege het coronavirus geen voorstellingen kan houden. 'Het circus is in grote nood. Bezoekers bleven al een tijdje weg. Ze zijn angstig. En nu mogen we helemaal geen voorstellingen houden. De dieren moeten echter wel eten hebben, denk aan stro, haver, hooi. Alles wat boeren kunnen missen is welkom.'
In Drachten lopen zo'n twaalf paarden, zes kamelen en enkele pony's van het circus op het terrein bij het Fries Congrescentrum. Zij hebben een baal kuil per dag nodig, geeft Van Heybeek aan.
App circusboeren
Agrarische ondernemers uit Drachtstercompagnie verzamelen zaterdag voer voor het circus. Twee volle vrachten gaan maandag naar de Friese plaats. Melkveehouder Gosse de Boer uit Drachtstercompagnie coördineert de actie.
• Bekijk alle artikelen over het coronavirus
Hij schat dat er zo'n zestig pakken, hooi en kuilbalen naar het circus gaan. 'We hebben een app circusboeren aangemaakt. We moeten elkaar helpen in nood. Wij als boeren vinden dat je de dieren goed moet verzorgen. Iedereen heeft ook wel wat voer over. En als iedereen wat weggeeft, hebben we met z'n allen heel veel', verklaart hij.
Acht balen kuil
Voorzitter Geert Veenstra van LTO Noord-afdeling Smallingerland ging donderdag met acht balen kuil richting Drachten nadat hij bij collega's ook voer had gehaald. 'Als melkveehouder zie je niet graag dat dieren onvoldoende te eten hebben. Als het ons was overkomen, hadden we ook graag hulp gehad', vindt de melkveehouder.
In Duitsland, net over de grens bij Hardenberg, staat een ander lid van de Renz-familie stil met zijn circus. Ook daar zijn boeren in actie gekomen, weet Van Heybeek. 'Ze komen met grote trekkers met hooi en stro. Dat is grandioos.'
WAT GING ERAAN VOORAF?
Door de coronacrisis staat Circus Renz vast in Drachten. Volgens de familie Renz is er gevaar dat de dieren straks geen voer meer hebben. Het circus heeft net als in voorgaande jaren in Drachten overwinterd.
Nu het seizoen weer begint staat het circus wegens de coronacrisis stil. Het geld en het voer voor de paarden, pony's, kamelen en honden raken snel op. 'Het publiek kan niet meer komen en zonder publiek kunnen wij niet meer bestaan', vertelt Varina Renz.
Strobalen bijna op
Er staan nu nog een paar strobalen, maar volgens Varina zijn die binnen een paar dagen op. Wat ze dan moeten, weet ze nog niet. 'We hebben nu snel hulp nodig. Als mensen iets over hebben, zouden we dat heel graag willen hebben.'
vrijdag 27 maart 2020
Burgers werd afgelopen weekend verzocht om de natuur te mijden om rust te creëren, maar jagers gaan gewoon door en hebben schijt aan regels ( 4 nare foto's)
|
dinsdag 24 maart 2020
Water is een machtsmiddel: Handen wassen met zeep maar wat als je geen toegang hebt tot schoon water en zeep?
Update van de redactie 23 maart 2020:
De WHO drukt burgers op het hart hun handen vaak en grondig te wassen met schoon water en zeep, om de verspreiding van het coronavirus (COVID-19) te minimaliseren. Maar wat als je geen of nauwelijks toegang hebt tot schoon water en zeep?
Op Wereldwaterdag (22 maart) wezen de Verenigde Naties in een rapport op dit onrecht. In India wordt bijvoorbeeld gevreesd voor een grote crisis, omdat 160 miljoen mensen geen schoon water hebben om zich tegen het coronavirus te beschermen. Andere landen nemen voorzorgsmaatregelen om te voorkomen dat burgers zonder water komen te zitten; in Colombia wordt iedereen die zijn waterrekening nog niet heeft betaald voorlopig gepardonneerd.
Volgens de VN heeft 1 op de 3 mensen geen of onvoldoende toegang tot schoon water. Drie kwart van de gezinnen in ontwikkelende landen heeft helemaal geen toegang tot water en zeep.
De Verenigde Naties besloten in 2010 dat overheden verplicht zijn om aan burgers genoeg schoon water beschikbaar te stellen. Of je dat water daadwerkelijk krijgt, blijft een spel van macht, geld en ongelijkheid, zegt universitair docent in mensenrechten en milieu Daphina Misiedjan. Zij deed jarenlang onderzoek naar ons recht op water en de ongelijkheid die rondom water bestaat.
Dus ik heb recht op gratis water?
“Het hoeft niet gratis te zijn. Maar de Verenigde Naties schrijven voor dat het niet meer mag kosten dan 3 procent van het gezinsinkomen. Je ziet dat zelfs in een welvarend land als Nederland niet iedereen die kosten kan opbrengen. Er werden tussen 2015 en 2017 20.000 huishoudens afgesloten, waaronder gezinnen. We zien water als zo’n vanzelfsprekendheid dat we er niet over nadenken dat er mensen zijn die het door bijvoorbeeld schulden niet kunnen betalen.
“
We hebben water heel lang gezien als een behoefte, niet als een recht
En dat die mensen er toch recht op hebben. ‘Dan ga je maar naar een openbaar waterpunt, op school of in de stad’. We hebben water heel lang gezien als een behoefte, niet als een recht. Een gift van de overheid waar je om kunt vragen en wat je met een beetje geluk ook krijgt, niet iets wat je in de rechtszaal kunt afdwingen. Tegelijkertijd is water in sommige gevallen best goedkoop. Nederlandse boeren verdienen veel geld aan landbouwproducten die met gesubsidieerd water gemaakt zijn.”
Zijn er mensen die het via de rechtszaal uitvechten?
“In bijvoorbeeld Zuid-Afrika, dat blijft afstevenen op de dag dat er geen water meer uit de kraan komt, zijn mensen zich steeds meer bewust geworden van hun grondrecht. Je ziet ook meer bewustzijn ontstaan in landen waar de watervoorziening door de overheid werd uitbesteed bij bedrijven, en de kosten stegen.
In de Boliviaanse stad Cochabamba moest de overheid de privatisering terugdraaien vanwege de grootschalige protesten tegen de gestegen prijzen. Ook de Europese landen die tijdens de crisis onder druk van internationale instellingen als het Internationaal Monetair Fonds hun watervoorzieningen privatiseerden, komen daar nu grotendeels op terug. Bij privatisering stijgen de prijzen bijna altijd.”
De rivier is van zichzelf
Sommige landen geven het eigenaarschap dat ze zichzelf hadden toegewezen over rivieren op. Zoals in Nieuw-Zeeland. De rivier Whanganui heeft recht op een bepaalde waterkwaliteit en recht op een natuurlijk verloop. Die rechten zijn in wetten vastgelegd. Misiedjan: “We hebben het in die zin steeds vaker over de verplichtingen die samenhangen met ons recht op water. Over verplichtingen die we aan de natuur hebben of verplichtingen om rekening te houden met ecologische principes. Door op die manier naar water te kijken, stel je water voor toekomstige generaties veilig, maar erken je ook dat een rivier er mag zijn zonder dat je dat verbindt aan wat wij aan de rivier hebben. Dat is een zienswijze die lijkt op de spirituele waarden van veel oorspronkelijke gemeen-schappen, zoals de Maori.” Ook in Colombia kreeg de Amazone rechtspersoonlijkheid toegewezen, en in Amerika werd Lake Eerie van zichzelf.
Je ziet ook dat mensen in opstand komen tegen grote bedrijven die waterbronnen voor hun productie gebruiken.
“Dat is een voorbeeld van macht natuurlijk, wie macht heeft, kan zich natuurlijke bronnen toe-eigenen. Maar dat gaat vooral mis als een bedrijf opereert in een gebied waar de overheid niet sterk is en geen duidelijke wetten en restricties oplegt. Zoals in India, waar Coca-Cola op zo’n manier met water omging dat de drinkwatervoorziening in het geding kwam.”
Gaat water steeds vaker tot conflict leiden?
“Het gaat om natuurlijke bronnen die aan het uitputten zijn. Maar er is in principe op het moment genoeg zoet water beschikbaar. Tenminste, als je alleen kijkt naar wat mensen nodig hebben en de rechten van de natuur erbuiten laat. Er is een verdelingsprobleem: we laten ons tegenhouden om samen te werken door landsgrenzen. Tussen Ethiopië en Egypte is een strijd over het gebruik van de Nijl.
En we maken ook inefficiënte keuzes door bijvoorbeeld in droge gebieden toch waterintensieve gewassen te verbouwen. Maar 8 procent van ons wereldwijde waterverbruik gaat naar ons huishouden, 22 gaat naar de industrie, de rest gaat naar de landbouw. Je ziet ook dat water soms juist tot samenwerking leidt. Zoals tussen burgemeesters in steden in Palestina en Israël, omdat het beschikbare water zich natuurlijk niet aan hun grenzen hield.”
Soms, schrijf je in je boek, gebruikt de overheid water als manier om bepaalde groepen uit te sluiten.
“Wanneer overheden een negatief beeld hebben van groepen, kunnen ze zorgen dat die groepen geen toegang hebben tot water. Dat zie je bijvoorbeeld bij Romagemeenschappen: ze wonen op grond die volgens het stadsbestuur niet van hen is, en daarmee verantwoorden ze dat ze die mensen niet aansluiten op het netwerk. Ook in de Verenigde Staten zie je dat segregatie tussen zwarte en witte mensen doorwerkt in watervoorzieningen.
Ik beschrijf in mijn boek twee dorpen die naast elkaar liggen: het ene is bijna helemaal wit en het andere bijna helemaal zwart. Het zwarte dorp heeft geen voorzieningen gekregen en moet water kopen, of het uit vervuilde putten halen. De rechter heeft in zijn besloten dat hier discriminatie plaatsvond. Water wordt als politiek middel gebruikt. Ik heb ook voorbeelden gezien waarbij politieke partijen juist mensen aansloten om ze te motiveren voor hen te stemmen.”
Als water schaarser wordt, worden de verhoudingen dan nog ongelijker?
“Heel veel groepen oorspronkelijke bewoners zijn niet aangesloten op voorzieningen. Vorige week las ik nog over een rapport van de University of Newcastle waarin stond dat met klimaatverandering de droogte zal toenemen, wat zal leiden tot veel meer mentale gezondheidsproblemen, zoals stress of uitzichtloosheid, in dat soort gemeenschappen. Het aantal experts dat onderzoek doet naar het verband tussen mentale gezondheid en milieuproblematiek, neemt toe. Of het nou om water gaat, of om schone lucht: we zien altijd dat kwetsbare groepen aan het kortste eind trekken.
Gemarginaliseerde groepen wonen vaker op vervuilde grond, maar zijn tegelijkertijd minder machtig om daar wat aan te veranderen. Zij kunnen minder maatregelen treffen om zichzelf te beschermen, hebben minder slagkracht om een juridische strijd aan te gaan. Zij geven vaker ook een veel groter deel van hun inkomen uit aan water omdat ze via dure watertanks en winkels water moeten kopen. Het voelt tegenstrijdig, maar mensen die het makkelijkst toegang hebben tot
Maar ook tussen het Westen en het Zuiden bestaat onrecht, wat water betreft.
“We denken nog nauwelijks na over wat ons watergebruik betekent voor de rest van de wereld. We hebben het nooit over al dat water dat Nederlanders elke dag indirect gebruiken uit andere gebieden waar water schaars is. Door asperges uit Peru te eten wentelen wij ons watergebruik af op water schaars is. Door asperges uit Peru te eten wentelen wij ons watergebruik af op waterschaarse gebieden.
Ja, vanuit een economisch kan het door de beugel, maar vanuit een rechtvaardigheidsprincipe zou dat eigenlijk niet moeten kunnen. We hebben niet alleen recht op water, we hebben ook waterverplichtingen naar elkaar. Je hebt recht op water, maar hoeveel recht op privileges heb je in een wereld die vanwege klimaatverandering, om het maar vrolijk te zeggen, op weg is naar een rampsituatie?”
Het inperken van die privileges, is dat niet ontzettend moeilijk in wetten te vangen?
“Dat valt eigenlijk wel mee. Kijk maar naar Californië. Daar mag je je tuin niet besproeien, toch vinden mensen daar een mooi gazon belangrijk en ze overtreden dan gewoon de wet. Mensen denken dat ze het te veel aan waterverbruik kunnen rechtzetten door de boete te betalen. Terwijl het idee van zo’n regel is dat er minder water verbruikt wordt. Mensen moeten dus anders naar hun verantwoordelijkheid gaan kijken: wat moet ik opgeven voor een eerlijke wereld? Dan moeten we af van de puur economische manier van kijken naar water, maar het ook zien als iets met culturele, en zelfs spirituele waarde.”
We hebben dus allemaal recht op water, maar van wie is het?
“Dat is heel ingewikkeld. Het kan zelfs zijn dat er verschillende wetten in een land zijn: de ene geeft eigendomsrecht vanwege landbezit, de andere wet zegt dat water ‘van niemand en van iedereen is, want door God gegeven’. In Jemen heb ik conflicten bestudeerd waarbij groepen zich op beide wetten beriepen en zo allebei gelijk en ongelijk hadden. Sommige landen zien water als een staatsbezit, anderen gaan meer toe naar een idee dat water van zichzelf is.”
Dit artikel verscheen eerder in OneWorld-magazine en op OneWorld.nl op 9 juni 2019.
Hoe Zit Het Met Water? is onafhankelijk tot stand gekomen en financieel mede mogelijk gemaakt door Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier, Nestlé, Onswater.nl, Oasen en Simavi. De overeenkomst tussen OneWorld en deze bedrijven is openbaar en in te zien.
We leven in onzekere tijden door het coronavirus. Er is behoefte aan betrouwbare informatie én verdieping. Wij hopen dat jij dat bij ons vindt en wil bijdragen aan onze onafhankelijke journalistiek. Vanwege de financieel onvoorspelbare tijd, kan dat nu voor de helft van de prijs. Klik hier voor meer informatie
Abonneren op:
Posts (Atom)