<iframe title="vimeo-player" src="https://player.vimeo.com/video/83583797?h=35e1a52c4b" width="640" height="360" frameborder="0" allowfullscreen></iframe> VIDEO
Foto van Mamat na haar bevrijdding
Blinde orang-oetan Mamat groeide op in een kippenschuur
DIERENMENSIn de rubriek Dierenmens schrijft Annemarie Haverkamp over dieren met een verhaal. Deze week de bijna blinde orang-oetan Mamat.
Annemarie Haverkamp
Orang-oetans zijn geen kippen. Het is dan ook niet raar dat ze slecht groeien als ze alleen maar kippenvoer te eten krijgen. Mensaap Mamat was bijna dood toen hij bij het Sintang Orangutan Center in Indonesië werd binnengebracht. Zwaar ondervoed en bijna volledig verlamd. ,,Hij bleek een jaar of zeven in een kooitje aan het plafond in een schuur met duizenden mestkippen gezeten te hebben”, vertelt Willie Smits. ,,We dachten dat hij het niet zou halen.”
https://www.orangutan.com/
,,Mamat ging ook naar de bosschool”, vertelt Smits. ,,Maar dat was geen succes. Doordat hij bijna blind is als gevolg van ondervoeding, viel hij uit de bomen. Hij greep steeds mis en reageerde agressief op andere apen omdat hij ze niet zag aankomen.”
Normaal gesproken leren apen van hun moeders hoe ze zich moeten redden in de natuur. Mamat leerde niets. De kippenschuur waarin hij opgroeide, was van een Chinese vleesboer. Orang-oetans fungeren in Azië als statussymbool voor artiesten, rijke zakenlieden en hoge ambtenaren. Smits bevrijdde zelfs geschoren mensapen uit bordelen waar ze gedwongen werden seks te hebben met mannen – de natuurbeschermer kijkt nergens meer van op. ,,Er zijn informanten vermoord die voor ons werkten, het is een afschuwelijk wrede wereld.”
Vanwege zijn aangetaste spieren en slechte zicht zou Mamat nooit teruggeplaatst kunnen worden in het wild. Daarom besloten Smits en zijn team hem na vier jaar oefenbos eind 2020 terug te brengen naar Sintang. Geen ideale plek, want hier zit hij in een kooi. Al maakt de aap er het beste van: door de tralies heen wist hij al twee keer een buurvrouw-orang te bezwangeren.
Maar er lonkt een fraai eindstation: een organisatie die Smits adviseert, richtte onlangs op een onbewoond eiland in Borneo (Kalawasen) een soort rusthuis in voor oudere orang-oetanmannetjes. De eerste drie mannetjes worden binnenkort overgeplaatst naar het streng beveiligde 254 hectare grote boseiland. Mamat staat nu bovenaan de wachtlijst.
Smits is even in Europa om fondsen te werven voor overplaatsing. ,,Het is gigantisch kostbaar. Er zijn roestvrijstalen kooien nodig voor het vervoer, dan is het twaalf uur rijden over gevaarlijke wegen naar het vliegveld in Pontianak. In het vliegtuig mogen de temperatuur en de druk niet dalen, want dan gaan de apen dood. En dan hebben we het nog niet eens over de papierwinkel en alle medische controles.”
Smits, inmiddels zowel in Indonesië als in Nederland onderscheiden voor zijn eindeloze strijd voor natuurbehoud, zal zelf ook aan boord van het vliegtuig stappen. Mamat kent hem al jaren, en dat is – naast wat valium – nodig om het grote dier kalm te houden. ,,Vanuit de cockpit kan ik tegen hem praten als hij in het ruim zit.” Mamat houdt ervan over zijn wangen en onder zijn kaak geaaid te worden. Dan gaat zijn onderlip hangen en slaakt hij een diepe zucht. Het toppunt van geluk voor een orang-oetang.
Heeft u een suggestie voor een dier met een verhaal? Mail annemarie.haverkamp@persgroep.net
Geen opmerkingen:
Een reactie posten