CHARLIE NEEMT DE METRO
Charlie en zijn broertje waren vijf maanden oud toen ze bij Anja en Rik in Maassluis kwamen wonen. Het viel meteen op dat ze een bijzonder stoïcijnse kat in huis hadden gehaald. Waar de meeste katten (inclusief Charlies broertje) toch enige dagen nodig hebben om aan een nieuwe omgeving te wennen, liep Charlie vanaf het eerste moment naar binnen alsof hij nooit anders had gedaan. Hij keek om zich heen, strekte zich loom uit op de bank en dat was dan dat.
Door: Inez BruinsmaRedacteur Online Dierenbescherming
Al snel bleek hoe sociaal de wit met oranje gevlekte kater met de gemoedelijke goudgele ogen en het zalmroze neusje was. Een echte allemansvriend die zich niet liet beperken tot zijn eigen baasjes als het om het sluiten van vriendschappen ging. Anja en Rik moesten zich erbij neerleggen dat Charlie weliswaar hun kater was, maar toch eigenlijk ook een beetje van heel Maassluis.
STATIONS- EN HEMA-KAT
Omdat hij urenlang op het metrostation kon rondhangen, werd Charlie door buurtbewoners ook wel ‘de stationskat’ genoemd. Een andere titel die hij met verve droeg was HEMA-kat – omdat hij nooit te beroerd was om tussen de middag een aantal uurtjes in de krat met boodschappentassen bij de Hema te komen liggen dutten. Reizigers die met de metro gingen vroegen zich onderweg verheugd af of ze Charlie weer zouden zien en Anja, die haar eigen kat zo dikwijls overal in de stad tegenkwam moest hem op het perron achterlaten als ze de metro wilde nemen. ‘’Charlie lag op het perron en toen ik hem aaide liep hij een stukje met me mee. Ik hoopte dat hij geen gekke dingen zou doen!’’
CHARLIE RAAKT ZOEK
Maar toen was Charlie ineens zoek. Nadat hij eens opgesloten had gezeten in een kist met tuinkussens hadden Anja en Rik hem een tracker omgedaan (een AirTag die een beveiligd bluetoothsignaal uitzendt naar bijvoorbeeld je mobiele telefoon). Deze werd zonder kat langs het fietspad teruggevonden. Alleen het bandje lag er nog, in het gras, de zender was eruit gepeuterd.
‘’Dat was schrikken’’, zegt Anja die direct na zijn verdwijning een grote zoekactie voor Charlie op poten zette. ‘’Los heb je helemaal niets aan zo’n zender, hij is verbonden met mijn telefoon. Dus iemand heeft hem voor niets gestolen.’’ Maar ondertussen was Charlie wel weg. Waar hij normaal zijn snoet kwam laten zien, onder een dekentje op de lounge-set in de tuin van de buren vandaan kwam óf opgehaald moest worden omdat hij bij mensen thuis op de bank lag te slapen, was er nu geen spoor van hem te bekennen...
KNAP STAALTJE SPEURWERK
Meldkamercentralist Mirella kreeg een telefoontje over een kat die onbekend was in de wijk waar hij was komen aanlopen en erg om aandacht zeurde. ‘’We gaan bij dergelijke meldingen niet altijd meteen kijken. Vaak vragen we mensen om het even aan te zien en de spreekwoordelijke kat uit de boom te kijken. Maar ik had een onderbuikgevoel en besloot toch poolshoogte te nemen.’’
Charlie was gechipt! Dus konden zijn naam en telefoonnummer worden uitlezen. Maar omdat het een vast nummer betrof en er niet werd opgenomen (Anja en Rik zaten in de tuin en hoorden het gerinkel niet) kon ze niet meteen met hen in contact komen. Omdat ze zo laat op de avond geen huisadres meer kon opvragen en tóch Charlies baasjes het goede nieuws wilde vertellen – wat moesten ze bezorgd zijn! – zocht ze op Amivedi op naam en signalement. Zo wist ze diezelfde avond nog zijn profiel en aanvullende gegevens te vinden.
EEN ONTROEREND WEERZIEN
De volgende dag reed Dierenambulance Zuid-Holland Zuid naar Maassluis om Charlie bij zijn baasjes af te leveren. En die waren blij! Met tranen in zijn ogen sloot Rik de zachte kater in zijn armen. Ook Anja was enorm opgelucht. ‘’Wat had hij ons laten schrikken! Gelukkig was hij nu terecht.’’
Waarschijnlijk heeft Charlie op eigen houtje de metro van Maassluis naar Vlaardingen genomen. Dankzij zijn chip en een beetje geluk is hij relatief snel weer bij zijn baasjes teruggekomen. Al met al was hij maar een paar dagen weg. Of Anja en Rik hem voortaan binnenhouden? ‘’Nee. Charlie kun je helemaal niet binnenhouden. Dat gaat volkomen in tegen zijn natuur: sociale vrijbuiter die het is. We waren ons er altijd van bewust dat het bij hem extra belangrijk is om ervoor te zorgen dat hij goed vindbaar is. Daarom is hij gechipt en geregistreerd. Bovendien heeft hij een nieuwe tracker, zodat we ook gewoon in Maassluis in de gaten kunnen houden waar hij zich bevindt.’’
CHARLIE HAD GELUK
Van de 3,2 miljoen katten die we in Nederland hebben, raken jaarlijks 62.500 katten zoek. Een op de vijf katten blijkt niet gechipt. De Dierenbescherming ving vorig jaar ruim 6500 zwervende katten op. Helaas kon slechts 17 procent van deze dieren worden herenigd met hun eigenaar.
Met de Chip de Kat campagne roept de Dierenbescherming katteneigenaren op om hun lieveling te laten chippen én registreren. Dat kan een hoop verdriet voorkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten