|
|
| Het eerste bezoek Maandag bezochten we Mark in het restaurant in Tirana. Zijn kooi was zoveel kleiner dan het op de foto's lijkt! Meer dan 20 jaar lang heeft Mark nooit iets zachts onder zijn poten gevoeld. Meer dan 7000 dagen lang moest hij op een harde betonnen vloer slapen, kun je dat geloven?! Over het algemeen lijkt Mark een heel rustige, vriendelijke en ontspannen persoonlijkheid te hebben. Wat me echt verbaasde, was zijn speciale vriendschap met de katten die in het restaurant woonden. Terwijl hij het brood at, ging een kat de kooi in en stapte bijna op zijn poot. Eerst maakte ik me zorgen over de kat, maar Mark liet haar gewoon passeren. Ze stal zelfs wat brood van hem! Uiteindelijk zaten ze naast elkaar te lunchen, slechts een paar centimeter ertussen. |
|
| Mark's grote dag Op woensdag kwamen we heel vroeg in de ochtend aan bij het restaurant. Journalisten verzamelden zich en hielden elke stap nauwlettend in de gaten. Toen kwam het eerste kritieke moment en Julia schoot Mark neer. Ik heb het schieten van beren in reddingsmissies talloze keren waargenomen. Het is niet erg pijnlijk, maar sommigen reageren agressief en anderen zijn bang, maar nog nooit heb ik een reactie gezien zoals die van Mark. Hij reageerde helemaal niet. Hij lag rustig op de grond en draaide even zijn hoofd om. We hielden hem allemaal nauwlettend in de gaten om er zeker van te zijn dat hij in orde zou zijn. We zagen hoe hij moe werd en al snel viel hij in een diepe slaap. Na een korte controle door de dierenarts was Mark klaar om eindelijk de kooi te verlaten waarin hij de afgelopen 20 jaar heeft doorgebracht. Er waren 8 mensen nodig om Mark te dragen. Hij weegt ongeveer 240kg! Het was een lange weg naar de transportkist, inclusief enkele steile trappen maar uiteindelijk werd Mark voorzichtig in de transportkist geladen. |
|
| Bijna 50 uur onderweg We passeerden zeven landen en reisden ongeveer 44 uur, maar de hele tijd waren we in een goed humeur en gewoon blij dat Mark snel een nieuw leven zou beginnen. We maakten verschillende stops om mark in te checken en hem wat snacks te geven. Je hebt geen idee wat een fijnproever Mark is! Hoewel hij al jaren werd gevoed met een dieet dat voornamelijk uit oud brood bestond, en we hem een verscheidenheid aan smakelijke lekkernijen zoals appels, wortels en komkommers aanboden, wilde hij gewoon druiven eten. |
|
| Mark's nieuwe forever home: BEAR SANCTUARY Arbesbach Op vrijdag, heel vroeg in de ochtend, kwamen we aan bij BEAR SANCTUARY Arbesbach in Oostenrijk. We konden allemaal niet wachten om te zien hoe hij zou reageren op zijn natuurachtige buitenverblijf! Hoe zou hij reageren op de sneeuw? Hoe zou hij zich voelen als hij voor het eerst op een zachte vloer loopt? Toen kwam eindelijk het moment en openden we de transportkist naar zijn nieuwe huis. Langzaam ging Mark rechtop zitten en keek met grote ogen naar de sneeuw. Snoof de koude lucht op. Maar hij was te verlegen om zijn bench te verlaten en ging weer liggen om nog een dutje te doen. We gaven hem wat tijd om aan de situatie te wennen, maar na twee uur verzamelde hij eindelijk al zijn vertrouwen om de eerste stappen naar zijn nieuwe huis te zetten. |
|
| Voorzichtig en verlegen verkende hij zijn verblijf. Het was zo'n emotioneel moment om te zien hoe hij zich al zo anders gedraagt dan toen hij in Tirana was! Zie je het verschil in de twee foto's hierboven? Zijn hoofd werd opgetild, nieuwsgierig keek hij naar zijn omgeving. Overal bomen, struiken en kleine hoopjes snacks voor hem. WELKOM THUIS MARK! Neem alle tijd om aan te komen in het prachtige BERENRESERVAAT Arbesbach. Eindelijk krijg je het leven dat je verdient. Je kunt de start van zijn nieuwe leven nog steeds ondersteunen met een geschenk. |
| www.vier-voeters.nl |
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten