Handen vol met eendjes, de achterste eenden kunnen geen lucht meer krijgen Foto: Animal Rights
Vanmorgen vroeg vond er een inval plaats op meerdere locaties van eendenslachter Tomassen Duck-To vanwege het ‘omkatten’ van eendenvlees. Onverkocht eendenvlees dat overdatum of dichtbij de uiterste verkoopdatum is, wordt voorzien van een nieuwe ‘tenminste houdbaar tot (THT)’-datum, zodat het nog eens twee jaar verkocht kan worden. De inval werd uitgevoerd door de Nederlandse voedsel- en warenautoriteit (NVWA) en de fiscale inlichtingen- en opsporingsdienst (FIOD).
De eenden kunnen niet bij hun eten en water komen Foto: Animal Rights
De NVWA zegt over het omkatten van vlees: “Voedselveiligheidsrisico's ontstaan wanneer door omkatten vlees in de voedselketen wordt gebracht waarvan niet zeker is dat dit aan de voedselveiligheidsvoorschriften voldoet” en kwalificeert omkatten als fraude. 1
De eenden werden afgeleverd bij vriesopslag ‘Brinky’ 2 aan de Herderlaan in Ermelo, dat in eigendom is van, of gehuurd wordt door Tomassen Duck-To, 3 om te ontdooien. De oude verpakking werd daarna verwijderd, het vlees schoongespoten en opnieuw ingepakt op de expeditie van Tomassen Duck-To aan de Fokko Kortlanglaan in Ermelo, met een nieuwe THT-datum van 2 jaar. Op deze locatie is ook het slachthuis gevestigd.
Het is niet toevallig dat dit omkatten op vrijdag plaatsvindt. Uit een bedrijfsoverleg NVWA-Tomassen op 12 maart kwam naar voren dat het bedrijf “een periode niet op de vrijdag gaan slachten. Hoe en wat is nog niet duidelijk.” Dat houdt in dat op die vrijdagen ook het permanente toezicht door de NVWA-inspecteurs afwezig is. Ideaal voor Tomassen’s illegale activiteiten.
“Dit nieuwe schandaal laat opnieuw zien dat Tomassen Duck-To een criminele organisatie is,” zegt Animal Rights adviseur Erwin Vermeulen. “Het feit dat het college van burgemeester en wethouders van Ermelo en een groot deel van de gemeenteraad dit bedrijf continu de hand boven het hoofd houden, maakt hen medeplichtig. Deze sector dient nu opgedoekt te worden!“
Verdrietig nieuws over serval Noa. Na een onfortuinlijke misstap heeft ze haar voorpoot gebroken. Ze had slechts enkele dagen eerder toegang gekregen tot haar buitenverblijf op de Zoogdierenafdeling, toen het plots misging. We konden niet precies zien wat er gebeurde, maar Noa kwam hoogstwaarschijnlijk ongelukkig terecht na sprong van een hoogte van ongeveer 1,5 meter.
Gecompliceerde breuk
Onze dierverzorgers snelden direct naar Noa toe om de ongelukkige jonge serval voor een spoedcontrole bij AAP-dierenarts Hester van Bolhuis te brengen. Zij constateerde dat Noa haar rechtervoorpoot aan de bovenkant (humerus) had gebroken met meerdere scheurtjes; een gecompliceerde breuk.
De onmiskenbare botbreuk bij serval Noa.
"We zien helaas vaker zwakke botten bij servals die als huisdier zijn gehouden. Omdat ze van fokkers bijna altijd kipfilet voorgeschoteld krijgen en niet de hele prooi, missen ze belangrijke vitaminen en mineralen. Daardoor is de kans groter dat ze een bot breken.”
Serval Noa bij de Zoogdierenafdeling van AAP. Ze mag voorlopig niet springen
Operatie bij het MCD
De gecompliceerde breuk van serval Noa vereiste een specifieke ingreep. Hester nam contact op met het Medisch Centrum voor Dieren in Amsterdam, dat gelukkig bereid was Noa een dag later te opereren. In dit filmpje zie je hoe dat is verlopen en legt AAP-dierenarts Hester meer uit over de ongelukkige situatie van Noa en de prognose.
Stichting AAP vangt de serval op die in de nacht van vrijdag 19 op zaterdag 20 juli ontsnapte in het Utrechtse Lexmond. De serval was pas net bij haar nieuwe eigenaar, die na een eerder krabincident de katachtige niet terug wilde na de ontsnapping.
AAP kon in eerste instantie geen opvang aanbieden, maar nadat de Dierenambulance aangaf dat het dier tussen wal en schip dreigde te vallen, is besloten alles op alles te zetten om haar leven te redden.
Snel ontsnapt
Serval Noa (eerder Nala genoemd) ontsnapte zaterdag uit een woning in Lexmond, volgens zeggen twee dagen nadat het dier door de nieuwe eigenaar was aangeschaft.
AAP-directeur David van Gennep: “Een serval hoort niet in huis, het is voor dat dier geen leven. Zodra je de deur of een raam op een kier zet, is de serval gevlogen.” Het roofdier werd dezelfde avond nog gevangen door medewerkers van de Dierenambulance in Vianen, waar ze vervolgens ook is opgevangen. Toen bleek dat de eigenaar het dier niet terug wilde, en dat het papierwerk bij de overdracht niet goed geregeld was.
Verontwaardiging
De Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) is belast met de uitvoering van de dierenwelzijnswetgeving. Omdat zij niet overgingen tot inbeslagname, werd gesuggereerd het dier af te maken.
Dat besluit leidde tot grote verontwaardiging bij het personeel van de Dierenambulance. Ongeveer twintig medewerkers voerden daarom woensdagmiddag actie voor het RVO-kantoor in Den Haag.
Serval Noa veilig en wel in haar quarantaineverblijf bij AAP.
Op 25 augustus 1864 werd te Den Haag de 's Gravenhaagsche Vereeniging tot Bescherming van Dieren opgericht. Dit was de directe voorloper van de huidige Dierenbescherming. We mogen deze maand dusonze 160ste verjaardagvieren. Een heugelijk feit!
Door: mr. Léon RipmeesterJurist
Andere tijden, terug naar de onze
Het was voor de dieren in de 19e eeuw een heel andere wereld. Het meest opzienbarende dierennieuws dat ik terug kon vinden, was dat in 1864 in datzelfde Den Haag de eerste paardentram van Nederland ging rijden. Het was in ieder geval een tijd, waarin mensen voelden dat ze zich moesten gaan verenigen, om meer te betekenen voor mens en dier. Zo werd 3 dagen eerder, dus op 22 augustus 1864, in Geneve het Rode Kruis opgericht. En enkele weken later de eerste internationale organisatie van vakbonden. Het was naar verluid dan ook een topjaar voor notarissen.
Onvermeld mag overigens niet blijven, dat onze Engelse collega's van de RSPCA dit jaar maar liefst al hun 200ste (!) verjaardag mogen vieren. Daarmee is het de oudste nog bestaande dierenbeschermingsorganisatie ter wereld.
Zwerfhonden en werkdieren
De oprichters van de Dierenbescherming moeten een bepaalde urgentie hebben ervaren om zich te gaan organiseren en op die manier in te gaan zetten voor de dieren. Bedenk je goed, dat het academische denken over dieren(-welzijn) nog niet eens in de kinderschoenen stond. Wetten om dieren te beschermen, zelfs tegen de meest schrijnende situaties van dierenmishandeling, bestonden niet. Het laat zich enigszins vermoeden, dat het louter observeren van misstanden – en dat het zó niet verder kon – zaken in beweging, en mensen bij elkaar, heeft gebracht. Denk aan de erbarmelijke situatie van Nederlandse zwerfdieren (in die tijd ook nog: zwerfhonden) en werkdieren zoals trekhonden die werk moesten verrichten dat hun krachten eigenlijk (ver) te boven ging.
Al snel boekte de kersverse vereniging haar eerste successen. In 1875 kwam er een dierenwet die ervoor zorgde dat iemand die een hond of kat mishandelde, strafbaar was. Vijf jaar later, in 1880, kreeg een aantal vogel- en zoogdiersoorten een officiële wettelijke bescherming, en in 1886 werd dierenmishandeling (van álle dieren) een misdrijf. Daarmee waren álle dieren in Nederland voortaan door een wet beschermd.
Ik zou nu de rest van deze 'dierengeluiden op donderdag' prima kunnen vullen met wat er in de opvolgende 140 jaar allemaal nog meer voor moois is bereikt en verbeterd voor dieren, in wetgeving en anderszins.
Pioniersgeest
Een trekhond aan het werk
Echter wat ik eigenlijk interessanter vind, is de observatie dat het bij de oprichting echt een heel andere wereld was voor mens en dier dan vandaag de dag. Maar dat de gevoelde noodzaak om de situatie van dieren (verder) te verbeteren; die is in de kern hetzelfde gebleven. In elke tijd heeft de mens de behoefte gevoeld zich op een moreel juiste wijze te verhouden tot de dieren om zich heen. En hebben we (en dan zeker de denkers en filosofen onder ons) naast alle zorg en liefde die we historisch gezien óók heus hebben gehad voor dieren, toch ook het – vaak ongemakkelijke – gevoel gehad dat er 'iets' tekort schoot in onze bejegening van onze mede-aardbewoners.
De oprichters van de Dierenbescherming deden wat hen het juiste leek, ondanks naar huidige maatstaven beperkte kennis en context. Echte pioniers. In die zin mogen zij ons ook vandaag nog als inspiratie en voorbeeld dienen. Stel dat we ze zouden kunnen teleporteren naar onze tijd, dan zouden ze vermoedelijk verbaasd zijn over hoe wij nu naar dieren kijken en met dieren omgaan. Maar zou dat dan in positieve zin zijn, of ook in negatieve? Bedenk bijvoorbeeld ook, dat ze uit een tijd komen waarin dieren in het algemeen nog echt beschouwd werden als 'dingen', als te benutten gebruiksvoorwerpen.
Zouden ze – kunnen – bevatten wat we inmiddels weten van dieren en hoe we ze proberen te beschermen, of zouden ze juist ook verrassend veel overeenkomsten zien met hun oprichtingstijd?
Wat we àla Back to the Future zeker uit de begintijd van de Dierenbescherming op zouden moeten halen, en vast zien te houden, is de reeds aangehaalde open pioniersblik. En we kunnen wat dat betreft ook al wat in de toekomst kijken, zowaar.
Daarin allerlei 'state of the art' beschouwingen over dieren(welzijn en -gezondheid) in allerlei contexten, en gebaseerd op de meest recente wetenschappelijke inzichten. Fascinerend leesvoer. Bijvoorbeeld: Hoe moet het verder met het proefdiergebruik? Hoe ziet de dierentuin van de toekomst eruit? Hoe kunnen we op weg naar een dierwaardige veehouderij? Ikzelf mocht een hoofdstuk bijdragen over voortgang in wet- en regelgeving over dieren. Dat gaat ook allang niet meer 'alleen maar' over wetgeving, maar ook over rechtstheorie en dieren, en wat is er bijvoorbeeld mogelijk met zelfregulering?
De slotbeschouwing heeft vervolgens niet voor niks de titel 'Denken vanuit het dier heeft grote gevolgen'. We weten steeds meer over dieren, en bijvoorbeeld ook over insecten en vissen. Verschillen tussen dieren onderling, maar ook tussen dier en mens blijken steeds meer (veel) kleiner dan gedacht. Dat brengt verlegenheden met zich mee, en soms ook een gevoel van ongemak; met die kennis moeten we namelijk ook iets. Maar wat precies?! Dat is en blijft een zoektocht.
Vanzelfsprekend vooruitblikken
Ik denk wel dat het gloednieuwe en op sommige punten welhaast futuristische RDA-rapport raakt aan precies hetzelfde gevoel – van ongemak en urgentie – dat ook de eerste dierenbeschermers voelden. Daarmee is de cirkel rond. Of beter gezegd: we blijven gepassioneerd en gedreven aan het werk om de positie van dieren verder te verbeteren. Zoals we het in ons meerjarenplan ambitieus noemen: om Nederland 'vanzelfsprekend diervriendelijk te maken'. Ik vermoed dat, ondanks alle verschillen in de tijd en wereldbeeld, onze oprichters zich hier van harte in hadden herkend.
