Van rashond naar ramphond.....40% heeft een erfelijke aandoening of ziekte

 

De chihuahua van mijn buren. Deze hondjes kunnen ontzettend vals zijn. En het zijn keffertjes dat kunnen wij weten. Het is een dagelijks ellende.

Rashonden heb je letterlijk in alle soorten en maten. De Deense dog kan wel 80 kilo wegen, terwijl chihuahua’s er dankzij Paris Hilton om bekend staan dat ze in een handtasje passen. Al eeuwen bestaan er verschillen tussen hondenrassen, maar de laatste decennia lijkt het gierend uit de hand te lopen. Het uiterlijk wordt extremer en met het originele hondenras hebben veel hedendaagse dieren niets meer te maken.

Vroeger was alles anders

Wie een duik neemt in de geschiedenis, ziet dat het uiterlijk van rashonden in de loop van de jaren ontzettend is veranderd. Een teckel heeft bijvoorbeeld een langere nek en rug gekregen, zijn borst staat meer naar voren en zijn poten zijn veel korter. Bij boxers of bulldogs is voor iedereen te zien dat zij een steeds plattere snuit hebben gekregen.
Door het sterk veranderde uiterlijk hebben veel honden hun oude functie ook verloren. Een Sint Bernhard is tegenwoordig veel te log om nog hard te werken, terwijl het vroeger juist echt een werkhond was.

Door zijn langere nek en rug heeft de teckel grote kans op problemen met de tussenwervel, dit kan leiden tot veel pijn en zelfs verlamming.

Shows als katalysator voor een steeds extremer uiterlijk

De fok op uiterlijk wordt mede beïnvloed door hondenshows. Hier winnen doorgaans de honden met een zo extreem mogelijk uiterlijk. Een mopshond heeft bijvoorbeeld bijna geen snuit meer en de heupen van Duitse herders lijken elk jaar verder te zakken.
De winnende honden op deze shows doen het ook daarbuiten goed. Hun pups zijn erg gewild en dus veel geld waard. De trends op shows worden op die manier steevast door hondenfokkers gevolgd. Hondenshows zijn zo een grote katalysator voor het veranderende uiterlijk van de rashond.
Ondanks dat, zeggen veel fokkers dat zij met het fokken van rashonden het oorspronkelijke hondenras willen bewaken/bewaren en daarmee dus een stukje geschiedenis veilig stellen voor de toekomst. Maar wie op foto’s het verschil ziet tussen honden van nu en van honderd jaar terug, weet dat die redenering geen hout snijdt.

Een herder uit 1904 en de moderne variant. Te zien is hoe zeer de hond door zijn poten is gezakt. Veel herders hebben last van heupdysplasie.

Ziek als een hond

Wat het leugentje over het behoud van de eigenschappen van een ras zo kwalijk maakt, is dat veel honden door het fokbeleid doodziek zijn geworden. De eerder genoemde lange nek en rug bij teckels zorgen voor een grote kans op problemen met de tussenwervel, wat kan leiden tot verlamming. Door de verkeerde bouw van de teckel kunnen de hersenen zo bekneld raken dat dit blindheid kan veroorzaken. De platte snuit van bulldogs zorgt ervoor dat zij veel moeite hebben met ademhaling, hierdoor zijn ze veel eerder uitgeput dan gezond is. Zo is er een hond gefokt die vanwege zijn gezondheid niet te veel mag bewegen. Een absurde situatie als je bedenkt dat het gaat om een achterneef van de wolf.
Inmiddels heeft 40% van alle jonge rashonden een erfelijke aandoening of ziekte. Het ene ras is zieker dan het andere en de klachten zijn divers: van ademhalingsproblemen tot kanker en van chronische hoofdpijn tot hartfalen.

De cavalier van King Charles II zag er een stuk gezonder uit dan de hedendaagse cavalier King Charles spaniel. De honden hebben nu bijna allemaal permanent hoofdpijn, hart- en ademhalingsproblemen.

Door het schadelijke fokbeleid is niet alleen het uiterlijk van de bull terriër fors veranderd; de hond lijdt vaak aan hartproblemen, nieraandoeningen en verschillende verstoringen van het evenwicht en de bewegingscoördinatie.

Bron: www.dierenrecht.nl