Sinds twee maanden woon ik permanent op Bali om aan een project te werken tegen de uitbuiting van dolfijnen hier. Bali wordt het eiland van de goden genoemd, en het paradijs voor honden. De Bali-hond wordt omschreven als ‘s werelds oudste hond met een sterke genetische variatie, maar vandaag de dag worden de honden aan alle kanten bedreigd.
Hondenrassen zoals Huskies, die totaal niet in de tropen horen te leven, worden steeds populairder. Omdat de eigenaren vaak geen kant met ze op kunnen uit onervarenheid, kwijnen de Huskies weg in kooien en aan kettingen. Waarom de Internationale Huskie-vereniging geen actie neemt tegen het houden van dit ras in de tropen blijft voor mij een raadsel.
Andere rashondjes stijgen ook enorm in populariteit onder de rijkere mensen. De rashondjes worden vaak gestolen door georganiseerde bendes die de hondjes voor een som losgeld weer terug verkopen aan de eigenaren. In Bali lopen de honden op deze ‘exclusieve’ rashonden na eigenlijk overal los. Wanneer je de honden ziet, lijken ze een prachtig leven te hebben. Maar omdat rabiës nog altijd een enorm probleem is in Bali, organiseert de overheid jaarlijks ‘opruimacties’. Honden op straat worden gevangen en vergiftigd, om de straatpopulatie terug te dringen. Behalve de Bali honden zijn ook ongewenste pitbulls nu een groot probleem op het eiland. Pitbulls die gedumpt worden als zij in gevechten falen, bijvoorbeeld.
Steriliseren is nog steeds voor veel mensen een vaag begrip of wordt te duur gevonden om bij een locale dierenarts te doen. Mensen gooien puppies vaak letterlijk weg. Om die reden heb ik al vijf hondjes binnen korte tijd letterlijk uit de afvalbak gered, De dierenorganisaties werkzaam op Bali zitten overvol met ‘Bali-hondjes’. De organisatie Bali Pet Crusaders verricht gratis sterilisaties over het hele eiland, een zeer belangrijk initiatief.
En al snel kwam ik erachter dat er in Bali nòg ergere bedreigingen te loer liggen voor de honden: ‘s nachts gaan er hondenvangers op pad. Honden worden gepikt van het erf, uit de tuin, van de straten, op brute wijze achter motoren aangetrokken, geknuppeld, in zakken gesmeten om te eindigen in de soep. Hondenvlees is nu op veel plekken op Bali te koop. Balinezen eten binnen hun cultuur geen hondenvlees, maar migranten uit het oosten van Indonesië wel en de Balinese regering heeft nooit ingegrepen.
Terwijl ik onderzoek deed naar verkooppunten van hondenvlees, zag ik een hond vastgebonden met een aantal mensen eromheen. Met mijn hart bonsde in mijn keel. Bang om iets verschrikkelijks aan te treffen, reed ik op de situatie af. Ik had al honden in zakken vervoerd zien worden, hun pootjes en snuit vastgebonden met plastic draad.
Het was een Pitbull! Zo mager als een lat! De vrouw die bij de pitbull stond zei dat de man van de hondenvlees ‘warung’ al een tijd ziek was en niet ter plekke. De pitbull stond in de regen vastgebonden aan een ketting. De vrouw keek hoe ik de ketting verwijderde en knikte toen ik met het slecht ruikende scharminkel op mijn schoot met de motor weg reed.
Meisje toch wat ben jij dapper!! Ik bewonder Femke enorm !! ( eigen inbreng van Erna )
We noemden hem ‘starving Marvin’. Marvin woog slechts 9 kilo en was nog erg jong maar duidelijk misbruikt in hondengevechten. Marvin reageerde op elke andere hond alsof zijn eigen leven er vanaf hing en het was een grote uitdaging voor hem te zorgen toen hij sterker werd. Toch is hij nu beste vriendjes met de andere honden.
De hondenvlees verkooppunten staan nu op de prioriteits-agenda van JAAN. Dit leed moet gestopt worden. Marvin is het er helemaal mee eens.
Femke den Haas is doktersassistente en medeoprichtster van stichting Jakarta Animal Aid Network (JAAN). JAAN heeft verschillende doorlopende projecten zoals het roofvogel-rehabilitatiecentrum, de opvang van ex-dansaapjes, verzorging van werkpaarden, een campagne voor de vrijheid van dolfijnen in samenwerking met Ric ‘O Barry en een plastic-recycle project.
©PiepVandaag.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten