De Curaçaose dierenbescherming start binnenkort een grote vangactie van zwerfdieren waar een vergoeding tegenover staat. De organisatie zegt zich gedwongen te voelen tot het overgaan op het doden van de dieren wegens gebrek aan opvangplekken. Volgens de wet mag dit niet en er wordt door dierenwelzijnsorganisaties met afschuw gereageerd op deze aanpak. Zij pleiten voor een TNR-beleid. Karen Soeters van House of Animals noemt het een ‘grof schandaal wat er nu gebeurt op Curaçao‘.
Stichting Dierenbescherming Curaçao wordt gesubsidieerd door de overheid en draagt de verantwoordelijkheid voor de handhaving van het zwerfdierenprobleem. Op het kleine tropische eiland leven duizenden honden en katten op straat, waarvan er ongeveer 2000 per jaar in het asiel terechtkomen. Curaçao kampt dus met een probleem van zeer grote omvang. Maria Garcia, vicevoorzitter van de Curaçaose dierenbescherming, noemt het ‘dweilen met de kraan open’.
Andere dierenwelzijnsorganisaties op het eiland zijn het erover eens dat het zwerfdierenprobleem moet worden aangepakt, maar reageren zeer gechoqueerd op het euthanasiebeleid van het asiel en spreken zich hiertegen fel uit. Er zouden zo’n 2000 zwerfdieren per jaar onnodig worden gedood, ook als ze door hulpacties gesteriliseerd of gecastreerd zijn. Miriam Bleeker van Kitten Rescue Curaçao (KRC):
“Dweilen met de kraan open los je alleen op door de kraan dicht te draaien, niet door harder te gaan dweilen.”
Opvallend genoeg staat de Curaçaose wet de euthanasie van gezonde dieren helemaal niet toe. Volgens de Curaçaose dierenwet mag een dier enkel en uitsluitend worden gedood indien het geen waardig leven meer kan leiden. Gezonde honden of katten die door hun baasjes bij het asiel worden gedumpt mogen net als gezonde zwerfdieren niet worden gedood. De dierenbescherming is hiervan op de hoogte, maar zegt geen andere uitweg te vinden voor het probleem. En in de praktijk is ‘euthanaseren’ een eufemisme, zo bleek al in 2018, toen gefilmd werd hoe het hoofd van de Veterinaire Dienst honden bruut met een spuit in het hart om het leven bracht.
.
Vangcampagne zwerfdieren
Stichting Dierenbescherming Curaçao heeft onlangs een oproep gedaan om vrijwilligers te werven voor een vangactie. Zij zullen in groepen bepaalde buurten schoonvegen van zwerfhonden en -katten. Daar tegenover staat een vergoeding, waarvan vooralsnog het bedrag onbekend is. Tot nu toe hebben ongeveer tien mensen zich aangemeld. De vrijwilligers zullen eerst een korte training ondergaan en moeten een T-shirt van de dierenbescherming dragen om te laten zien dat zij onderdeel uitmaken van de vangactie. Na het vangen van de dieren wordt er 7 dagen gewacht met overgaan op het doden van het dier, zodat een mogelijke eigenaar van het dier de tijd krijgt zich te melden.
Dierenwelzijnsorganisaties vrezen met deze constructie voor een gevaarlijk verdienmodel, waarbij mensen willekeurige honden en katten van de straat plukken om een centje te verdienen bij het asiel. Daarnaast zou de dierenbescherming ruim van te voren de actie moeten aankondigen om mensen de kans te geven hun huisdier tijdig te laten chippen. De angst is dat er loslopende huisdieren in het asiel terechtkomen en worden gedood. Gezonde huisdieren die door eigenaren zelf worden gedumpt bij het asiel worden overigens wel per direct ingeslapen. Feed Friends Foundation:
“Wij zijn zeer geschokt en vragen ons af hoe men tot het besluit is gekomen om de nieuw aangenomen dierenwet op deze manier ten uit voer te brengen. Het welzijn van de dieren wordt volledig over het hoofd gezien, terwijl het doel – het oplossen van de overpopulatie van honden en katten – zo niet bereikt zal worden; een zeer triest vooruitzicht.”
.
.
TNR-beleid meest effectief
Stichting Kitten Rescue (KRC), een lokale dierenwelzijnsorganisatie die zich inzet voor het welzijn van katten, spreekt hier van een heuse massamoord. De dierenarts die bij de dierenbescherming in dienst is, zou zelf mogen bepalen of het dier geëuthanaseerd mag worden. Marcel Bleeker van Kitten Rescue:
“Ze keuren hun eigen vlees.”
KRC is de afgelopen jaren volop aan de gang gegaan van het redden van katten, evenals het intomen van de verwilderde kolonies op het eiland. Hun manier van aanpak bestaat uit het TNRC-beleid. Dit staat voor Trap, Neuter, Return, Care waarbij de zwerfkatten na sterilisatie op straat worden teruggeplaatst indien er geen opvangplek beschikbaar is. Het welzijn van de behandelde dieren wordt na uitzetting nog regelmatig gecontroleerd. Deze methode blijkt de meest effectieve methode te zijn om het aantal zwerfdieren mettertijd terug te dringen. De stichting heeft duizenden katten gesteriliseerd en teruggezet.
.
.
De kans is groot dat deze katjes, die nu geen enkel probleem vormen, bij de vangactie in het asiel terechtkomen en worden geëuthanaseerd. De enorme inzet van de stichting, evenals die van hun sponsors is dan voor niets geweest. Dit geldt natuurlijk ook voor al het harde werk van andere dierenwelzijnsorganisaties die zich al jaren inzetten voor het dierenwelzijn. Stichting Rescue Paws:
“Wij maken ons ernstig zorgen over de manier waarop de dieren gevangen worden, en over hun welzijn. Bovendien zijn de zwerfdieren die al door andere stichtingen zijn behandeld en teruggezet de makkelijkste om te vangen, dus wij vrezen voor het lot van deze dieren.”
Afgezien van dat het doden van gezonde dieren bij de wet verboden is, verhelpt deze aanpak het probleem van de enorme hoeveelheid zwerfdieren op het eiland niet. KRC legt uit dat er bij het weghalen van een zwerfkatten op bepaalde locaties, een niche ontstaat voor niet gesteriliseerde zwerfkatten. Doodmaken werkt daardoor juist averechts. De stichting benadrukt dan ook dat het TNR-beleid aantoonbaar de beste aanpak is. Djoeke Giliam van Stichting DOG Curaçao is het met deze uitspraak eens. Ook zij duidt erop dat tamme honden en katten makkelijk te pakken zijn, terwijl de schuwe zieke dan juist achterblijven. Djoeke Giliam:
“De dierenbescherming kan beter mensen belonen voor het steriliseren van een dier in plaats van vrijwilligers een vergoeding te geven voor het vangen van een dier dat vervolgens gedood zal worden.”
Beleid Curaçaose dierenbescherming
Volgens Maria Garcia is een TNR-beleid geen oplossing voor het huidige probleem, maar een geïntegreerde aanpak met educatieprogramma´s op scholen, sterilisatie, opvang in het asiel en euthanasie. De dierenbescherming moet verantwoording afleggen tegenover bepaalde instanties en inwoners van het eiland die overlast ervaren vanwege deze verwilderde viervoeters. Zo zijn er regelmatig zwerfhonden die de landingsbanen van het vliegveld betreden. De Curaçao Air Terminal Services (CAT) geeft de dierenbescherming de opdracht deze te verwijderen. De zwerfhonden zouden anders ter plekke worden afgeschoten.
Ook het Curaçao Toeristenbureau (CTB) rekent op de verantwoordelijkheid van de stichting om het eiland ´schoon´ te houden. Toeristen houden niet van verwilderde honden en katten die mogelijk ziektes met zich meebrengen. Dit bureau sponsort daarom de ‘ruiming’ van deze zwerfdieren. De dierenbescherming zegt zich genoodzaakt te voelen om de dieren te doden, daar zij geen plaats heeft voor opvang. Overigens moet er voor deze handhaving dus nog wel officieel bevoegdheid worden verschaft door Veterinaire Zaken, want deze heeft zij nu niet. Maria Garcia:
“Ik heb het probleem voorafgaande aan de goedkeuring van de dierenwet al aangekaart bij de overheid. Wij hebben veel meer hulp nodig bij de handhaving van deze wet.”
De invloed van buitenaf roept echter enige vraagtekens op bij het werkelijke uitgangspunt van het euthanasiebeleid. Staat de mogelijke overlast van zwerfdieren dan echt boven het welzijn van het dier zelf? Marcel Bleeker:
“Ze doen aan pest control, maar dan met katten en honden; dit heeft niets meer met het beschermen van dieren te maken.”
Bij de vraag waarom de Curaçaose dierenbescherming niet gewoon weigert om dieren onnodig te doden, wordt er gewezen op de mishandeling van zwerfdieren. Deze worden regelmatig vergiftigd of aangereden. Maar moeten we dan echt bij voorbaat alle zwerfdieren om zeep helpen? Dierenwelzijnsorganisaties vinden van niet. Er moet een betere samenwerking tot stand komen en naar een alternatief worden gezocht waarbij het dierenwelzijn voorop staat. Karen Soeters van House of Animals:
“Het doden van dieren is nooit een oplossing.”
Soeters maakte in 2018 de documentaire Lost in Paradise: The Dogs of Curaçao, over het zwerfhondenprobleem op Curaçao. Marcel van KRC:
“We hadden samen om de tafel moeten gaan zitten om de mogelijkheden te bespreken. Zwerfdieren moeten worden behandeld en gechipt; en bij gebrek aan opvang, moeten alleen de dieren die te gevaarlijk zijn om terug te zetten, in de sanctuary worden ondergebracht.”
Kortom, het doden van zwerfdieren is niet alleen zeer dieronvriendelijk, maar verhelpt het werkelijke probleem niet. De buitenproportionele toepassing van ‘euthanasie’ die momenteel wordt gehandhaafd, moet zo snel mogelijk worden vervangen door een diervriendelijke aanpak.
.
Kort geding
Momenteel lijkt de TNR-methode de meest effectieve te zijn. Bij voorbaat zwerfdieren afmaken omdat zij mogelijkerwijs voor overlast zorgen kan toch niet de beste oplossing zijn? Enkele van de dierenwelzijnsorganisaties op Curaçao overwegen daarom, al dan niet gezamenlijk, een kort geding aan te spannen tegen de Curaçaose dierenbescherming.
Bronnen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten